________________
તીર્થયાત્રા ]
૩૮૫ ઉપર આવી પહોંચ્યા. ભગવાન નેમનાથને પૂછ– સ્તવી, તીર્થયાત્રાને અપૂર્વ આનંદ સિદ્ધરાજે અનુભવ્યું. મંદિરનું અભિનવ અદ્ભુત સર્જન, એની અને ખી કલા, એની પાછળ થયેલે કરડે નૈયાને વ્યય, વગેરેએ સિદ્ધરાજના માનસને ક્ષણવારમાં આંજી દીધું. પોતાના રાષ્ટ્રની આ મહાન તીર્થસમૃદ્ધિ પર તે ઓવારી ગયે.
સાજણ! ધન્ય છે, આ મંદિર બંધાવનારને અને એની જનેતાને !” સિદ્ધરાજનું હૈયું હર્ષના હેલે ચહ્યું હતું.
મહારાજા ધન્ય છે રાજાધિરાજને અને એમની જનેતાને કે જેમણે આ મંદિર બંધાવ્યાં છે.....”
મેં? કઈ રીતે? ના ના...”
“હાજી ! આપના ૧૨ા કરેડ સેનૈયા, સૌરાષ્ટ્રનું મહેસૂલ, એમાંથી આ સર્જન થયેલું છે. હવે, આપને આ મંદિર-નિર્માણના અન૫ સુકૃતનું અમાપ પુણ્ય જોઈતું હોય તો તે છે અને ૧૨ા કરેડ સેનૈયા જોઈએ તો તે પણ તૈયાર જ છે!” સાજણે ટાણું જોઈને ટકર લગાવી !
ગિરનારની પાવનતમ તીર્થભૂમિએ, નેમનાથ ભગવાનની શીતળ છાયાએ,
સિદ્ધરાજમાં સૂતેલી સદ્ભાવનાને ઢાળીને જગાડી, અડીખમ બની બેઠેલી દુષ્ટ વાસનાઓને ધરાશાયી કરી દીધી ! ગળગળા સાદે, હર્ષનાં આંસુ સાથે, સાજણના હાથ પકડી લઈ સિદ્ધરાજ બેલ્યઃ
૨૫
