________________
१०
[ જિનેપાસના
અલંકાર–આભરણ વગેરેથી શણગારેલી એવી મહાદ્ધિથી યુક્ત શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુની પ્રતિમાને તે રથમાં પધરાવી. પછી તેની આગળ વાજિંત્રેના નાદથી આકાશને પણ પૂરત તથા જેની આગળ યુવતીઓનાં ટોળેટોળાં નાચ કરે છે, વળી સામંત રાજાઓ, મંત્રીઓ વગેરે (સાજન) જેની સાથે ચાલે છે, તે તે રથ ત્યાંથી રાજમંદિર તરફ ચાલ્યો. જ્યારે તે રથ ત્યાં પહોંચ્યા, ત્યારે મહારાજા શ્રી કુમારપાળે સ્વયમેવ રથમાં વિરાજતી તે જિનપ્રતિમાનું પટ્ટાંશુક (રેશમી વસ્ત્રો) તથા સુવર્ણનાં આભૂષણે વગેરેથી પૂજન કર્યું અને તેની સામે અનેક પ્રકારનાં નાટય (નૃત્ય) કરાવ્યાં. એ રીતિએ મહત્સવ પૂર્વક આખી રાત્રિ પૂર્ણ કરીને, રથે જ્યાં સિંહદ્વારની બહાર નીકળે, ત્યાં અનેક ફરતી ધ્વજાઓવાળા પટ મંડપમાં (તંબૂમાં) પ્રાત:કાળે રાજાએ સ્વયમેવ ચતુર્વિધ સંઘ સમક્ષ રથમાં રહેલી તે જિનપ્રતિમાજીની ઉત્તમ પૂજા કરીને આરતી ઉતારી પછી જેને હાથી જેડેલા છે, એ એ રથ ઠામ ઠામ બાંધેલા અનેક પટ્ટમંડપ (વોના મંડપે) માં
કાત (પૂજાતો પૂજાત) સઘળા નગરમાં ભમે.” ૪-ત્રણ પ્રકારની યાત્રા
શ્રાદ્ધવિધિપ્રકરણ, ધર્મ સંગ્રહ આદિ ગ્રંથમાં કહ્યું છે કે-“ggવર્ષિ સંઘવળ-સમિત્તિજ્ઞાતિ ! શ્રાવકે પ્રતિવર્ષ સંઘપૂજા, સાધર્મિક ભક્તિ અને ત્રણ પ્રકારની યાત્રા અવશ્ય કરવી જોઈએ.”
