________________
સાત પ્રકારની શુદ્ધિ ]
૨૯૩ છે. જેને વિધિનો આગ્રહ નથી, તે “આમાં શું? આવું તે હાય.' એમ કહીને ઢીલું પડી જાય છે અને અવિધિના માર્ગે ચડી જાય છે. તે જ રીતે જે વિધિ કરવામાં પૂરેપૂરી કાળજી રાખતું નથી, પૂરેપૂરી સાવધાની રાખવતું નથી, તે કઈને કોઈ પ્રકારની ભૂલચૂક કરી બેસે છે અને થોડા માટે બધું બગાડી નાખે છે. દાળમાં મીઠું-લવણ નાખવાનું રહી જાય કે બે વાર નાખવામાં આવે છે કે તાલ જામે છે, તે કેઈથી અજાયું નથી.
કેટલાક કહે છે કે “ભાવ ઉત્તમ હોય, પછી વિધિમાં થોડી ખામી રહી જાય તો પણ શું ? ” પરંતુ આમ કહેવું વ્યાજબી નથી. ભાવની સાથે વિધિ પણ બરાબર જોઈએ. તેની ખામી એ ક્રિયાની ખામી જ ગણાય અને તેથી જે ફળ મળવું જોઈએ, તે મળે નહિ. કેઈને સત્કારવાને આપણે ભાવ પૂરેપૂરો હોય, પણ તે આવે ત્યારે બે હાથ જેડીએ નહિ કે “આ, પધારો” એટલું યે બોલીએ નહિ, તો સત્કારની ક્રિયા થઈ ગાય ખરી? તાત્પર્ય કે ભાવની સાથે આવશ્યક વિધિનું યથાર્થ અનુસરણ પણ હોવું જ જોઈએ.
જ્યારે વિધિ પ્રત્યે બહુમાન અને અવિધિ પ્રત્યે નફરત પ્રકટે, ત્યારે જ ક્રિયામાં વિધિશુદ્ધિ આવે છે અને તે મહાન ઉપકારનું કારણ બને છે. - હવે પછી શ્રી જિનેશ્વરદેવના પૂજન વિધિ વિસ્તારથી કહેવાશે, તેના પર પાઠકે પૂરેપૂરું લક્ષ આપે.
