________________
પ્રકરણ દશમું
મૂર્તિનું આલંબન આરાધનામાં આગળ વધવા માટે, ઉપાસનામાં ઉજજવલતા લાવવા માટે કે ભક્તિમાં ભવ્યતાને રંગ રેડવા માટે મૂર્તિ એક પુષ્ટ આલંબન છે, તેથી જ જૈન મહર્ષિઓએ તેની હિમાયત કરી છે અને પ્રતિદિન તેનાં દર્શન-પૂજન કરવાને આદેશ આપ્યો છે.
કોઈ એમ કહેતું હોય કે અમે તે મૂર્તિના આલંબન વિના પણ આરાધનામાં આગળ વધી શકીએ તેમ છીએ, ઉપાસનામાં ઉજજવલતા લાવી શકીએ તેમ છીએ કે ભક્તિમાં ભવ્યતાને રંગ રેડી શકીએ તેમ છીએ, તે માનવા જેવું નથી. એક અંધ મનુષ્ય એમ કહે કે “હું લાકડીના ટેકા વિના પાંચ માઈલને પંથ કાપી શકું તેમ છું” તે એ વાત કણ માને ? આપણે નજરે નિહાળીએ છીએ કે લાકડીના ટેકા વિના ચાલવા જતાં તે બિચારો આડા માર્ગે ચડી જાય છે, કે વસ્તુ સાથે અથડાઈ પડે છે કે ખાડા -ખાબોચિયામાં ગબડી પડી પ્રાણાંત કષ્ટ ભેગવે છે. તાત્પર્યા કે આંધળાને માર્ગ કાપવા માટે લાકડીને ટેક-લાકડીનું આલંબન અવશ્ય જોઈએ, તેમ મેહ-માયાથી અંધ બનેલા મનુષ્યને ભયારણ્યને પંથ સહીસલામત કાપવા માટે મૂર્તિનું-જિનમૂર્તિનું આલંબન અવશ્ય જોઈએ.
