________________
૧૬૪
[ જિનેાપાસના
છે કે ‘તુજારાભાર માટીથી, પાણીના ભરેલા સે"કડા ઘડાથી કે સેંકડા તીના સ્નાન કરવાથી પણ દુરાચારી પુરુષા શુદ્ધ થતા નથી. જળજતુએ જળમાં જ ઉત્પન્ન થાય છે અને તેમાંજ પાછા મરણ પામે છે; પણ તેઓના મનના મેલ દૂર થયેલા ન હેાવાથી સ્વર્ગમાં જતા નથી. ગંગાના સ્નાન વિના પણ શમ-દમ-સતાષાદિથી મન નિમળ થાય છે. જો સત્ય ખાલીએ તો સુખ શુદ્ધ થાય છે અને બ્રહ્મચય પાળીએ તો શરીર શુદ્ધ થાય છે. તેજ રીતે રાગાદ્રિકથી મન મલિન થાય છે, અસત્ય ખેલવાથી મુખ મલિન થાય છે અને જીવહિંસાદ્વિથી કાયા મલિન થાય છે. આવી મલિનતાવાળાથી તો ગંગા પણ દૂર જ રહે છે. તે એમ કહે છે કે · પરસ્ત્રીથી, પર દ્રવ્યથી અને પરદ્રોહથી દૂર રહેનારા પુરુષા મારી પાસે આવી મને પાવન કરશે.’
"
તુંબડાનું દૃષ્ટાંત
અહી તુમડાનુ દેષ્ટાંત દેવાય છે, તે પણ લક્ષમાં રાખવા જેવુ છે. એક કુલપુત્ર ગગા વગેરે તીર્થોની યાત્રા કરવા ચાલ્યા; ત્યારે તેની માતાએ કહ્યું કે “ હે પુત્ર! આ મારું તુંબડું તું સાથે લઈ જા અને જ્યાં જ્યાં તું સ્નાન કરે, ત્યાં તેને પણ સ્નાન કરાવજે.’
6
કુલપુત્રે માતાનું કહેવું માન્ય કર્યું અને તે જે જે તીર્થે ગયા, ત્યાં ત્યાં તુંબડાને સ્નાન કરાવ્યું. પછી પેાતાના ઘરે પાછા આવ્યા, ત્યારે તે તુ ંબડું માતાને સમર્પણ કર્યું.
