________________
સાત પ્રકારની શુદ્ધિ
૨૮૧
પેલેા ગુપ્ત પ્રેક્ષક પણ તેમની પાછળ પાછળ ચાલ્યો. રસ્તામાં મેવાની દુકાનેા આવી, પણ ખાવાજી ત્યાં થાભ્યા નહિ. મીઠાઈની દુકાનેા આવી, ત્યાં પણ થાલ્યા નહિ. કાપડિયાની દુકાનેાને પણ એમને એમ પસાર કરી દીધી. આમ શહેરના કેટલાક ચાક અને કેટલીક ગલીએ વટાવીને તેએ ધવલગૃહે આવીને ઊભા. આ ગૃહ કેાઈ શેઠ-શાહુકારનું નહિ, પણ એક નામાંકિત વેશ્યાનું હતું. ખાવાજી જરા પણ સ`કાચ વિના તેમાં દાખલ થયા અને વેશ્યાએ પણ એક ગ્રાહક જાણી તેમને સત્કાર કર્યાં, માવાજીએ પેલી સેાનામહાર તેના હાથમાં મૂકી અને વેશ્યાએ પેાતાના દેહ તેમને સમર્પિત કર્યાં.
ઘેાડી વારે માવાજી નીચે ઉતર્યા, એટલે પેલે ગુપ્ત પ્રેક્ષક સમજી ગયો કે બાવાજીએ પેાતાનું કાળું કર્યું છે. એટલે તે મનથી મેલી ઉચો કે વાહ રે ! અનીતિના દ્રવ્ય ! તારી શક્તિ પણ અજબ ગેાઝારી છે! વર્ષોનાં તપ-જપને તે શ્વેત જોતામાં લૂંટી લીધાં, આવું કામ તે ગમે તેવા ભયંકર લૂંટારો પણ કરી શકે નહિ.’
કહેવાનું તાત્પર્ય એ છે કે અન્યાય-અનીતિથી મેળવેલું દ્રવ્ય અશુદ્ધ છે, અપવિત્ર છે, ગાઝારૂ છે, એટલે તેના જિનપૂજન જેવા પવિત્ર કાર્યમાં ઉપયાગ કરવા ચેાગ્ય નથી. એમાં તે ન્યાય—નીતિથી મેળવેલું, પ્રામાણિકતાથી પ્રાપ્ત કરેલું શુદ્ધે દ્રવ્ય જ ઉપયોગમાં લેવું જોઈ એ.
કેટલાક કહે છે કે
આ
નિયમ ઠીક છે, પણ તેનુ
