________________
[ જિનાપાસના
કેટલાક કહે છે કે · અમે આ પ્રશ્નો પર વિચાર તે કરીએ છીએ, પણ તેના ચેાગ્ય ઉત્તરે મળતા નથી, એટલે અમારું મન મુંઝાય છે અને એક પ્રકારના વિષાદ ઉત્પન્ન થાય છે. તેથી તે અંગે વિશેષ માથાકૂટ કરતા નથી.’
ર
આ મહાનુભાવાને અમે એટલું કહેવા ઈચ્છએ છીએ કે જ્યાં આપણી મતિ પહોંચતી ન હોય, ત્યાં વિશેષ મતિમાનની મતિના ઉપયાગ કરવા જોઈ એ, અર્થાત્ સદ્ગુરુ અને શાસ્ત્રનુ શરણ લેવું જોઈએ. તે તમારા મનનું સુંદર સમાધાન કરશે.
:
' હું કાણુ છું?' એ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં એમ વિચારવુ* ઘટે કે ‘હું દેહ નથી, ઈન્દ્રિયા નથી, મન કે બુદ્ધિ પણ નથી, પરંતુ આત્મા છું, ચૈતન્ય છું, અનત તિ ના ભંડાર છું. જેમ તરવાર મ્યાનમાં રહે છે, અથવા પક્ષીઓ માળમાં રહે છે, તેમ હુ. દેહરૂપી મ્યાન કે માળામાં રહેલા છું. મને લેાકેા લ, વ, વગેરે નામથી ઓળખે છે, પણ એ માહ્ય વ્યવહાર છે; વાસ્તવમાં મા કોઈ નામ નથી. હુ· અમુક વખતે જન્મ્યા, અમુક વખતે મરીશ, એમ જે કહેવાય છે, તે દેહની અપેક્ષાએ કહેવાય છે, પણ ખરેખર હું જન્મતા નથી કે મરતા પણ નથી. અજ છું, અમર છું, અવિનાશી છું. હું જે છું, તે જ હું છું,' ‘હું કયાંથી આવ્યે ?’ એ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં એમ વિચારવું ઘટે કે, અનાદિ કાળથી મારા આત્મા કમવશાત
