________________
દાણિનિધિ શુલક
-
-
-
-
માન ત્યારે મન રાખજે રે,
અવરતણે અધિકાર રે, કેયલ ડેની ! એક આજ રાણી તું તે રામની રે,
સૌરભને શણગાર રે; કેયલ ખેની ! એક વેદમાયા તું વસંતની રે, ધીમી સુધા કેરી ધાર રે, કાયલ હેની ! એક
એક “ફૂદ્દ” કર આજનું રે.. ' રાસડ ખૂબ જા હતો તે જ ગરબો પણ જામે. આના નો પ્રત્યેક પદ ચાર ચાર વાર ગણાયા અત્યારે ઝીલનારી નગર સન્નારીઓ અને મહાદેવી યશોધરાના આનંદનો પાર નહોતો. એની નજર અત્યારે તે ડેન દેવી યશોભદ્રાના લાલિત્ય પર જ હતી. યશોભદ્રાને આનંદ છે તેટલો જ હતો. પણ “કાળ વસંત વહી જશે ?' એ ગવરાવતાં એને જરા આંચકે લાએ, અષાઢ આસન અંધારી એની આંખમાં તરવરવા લાગી. વચ્ચે વચ્ચે વળી વીજળીના ચમકારા ગવરાવતા એને સહજ પ્રકાશ પણ લાગતા હતા, પણ આ ખ્યાલ લાંબે વખત ન રહ્યો. એ ગવરાવવાની ધૂનમાં અને સરના ધમકારામાં તચા મૃદંગના અવાજમાં ડૂબી ગઈ. એ વખતે મહારાજા પુરીક એના તરફ આકાક્ષાની નજરે જોઈ રહ્યા હતા . એને એને સહજ પણ ખ્યાલ નહોતો.
ખરી વિચિત્ર દશા આ ગરબાએ મહારાજા પુંડરીક પર કરી. એ વસંતની વધાઈએ ચમકા, એ કોયલના આમંત્ર પિતાને ' આમંત્રણે થતુ માની બેઠે, એ પોતાની પાસે દેવી સૅભદ્રા ઉર ઉઘાડતી હોય એમ ધારવા લાગ્યો. એ આખો વખત અનિમેષ નજરેદેવી શોભદ્રા તરફ જોઈ રહ્યો એની મનાવ્યા વધતી ચાલી, એના . પર કામદેવે કાબૂ જમાવી દીધો અને સુબુદ્ધિ પ્રધાને એને સાવધાન.
