________________
૨૨૦
* દાક્ષિણ્યનિધિ ક્ષુલ્લક
છે તે સર્વમાન્ય હોવા છતાં સુખની વ્યાખ્યા ઘણી વખત પ્રાણું તાત્કાલિક નજરે કરી પિતાની આખી પ્રગતિ કેમ બગાડી નાખે છે, સાચું સુખ સ્થાચી અનંત અને અવ્યાબાધ શા માટે છે, એ સુખની પ્રાપ્તિને અને ત્યાગ માને કેવો ઘનીષ્ટ સંબંધ છે અને લાંબી નજરે માર્ગ પ્રતીક્ષા કરવાની ટેવ પડે તો તેમાં કેટલો લાભ છે અને તે રીતે ઈદ્રિયજન્ય સુખ, તાત્કાલિક સગવડે અને વ્યવહારની માની લીધેલી મોટાઈઓ એક બાજુએ રાખવામાં આવે અને પરમાનંદ આત્મવિલેપન અને સંયમના માર્ગ સ્વીકારવામાં આવે તો તેને પરિણામે થતો આનંદ બીજી બાજુએ રાખતાં ત્રાજવું કઈ બાજુએ નમે એ બાબત એમણે સચોટ રીતે સંભળાવી. બે ત્રણ કેશનો વિહાર કર્યા પછી જરા પણ શાક કે સ્કૂલના વગર એમણે ત્યાગમાર્ગને મહિમા એવી સરસ રીતે બતાવ્યો કે આ શ્રોતા વર્ગ મુગ્ધ થઈ ગયા. તેઓ બે ઘડિ(૪૮ મિનિટ) બોલ્યા, પણું આખી સભામાં અવાજ થયો નહિ, કાઈ ઊઠી ગયું નહિ કે કોઈને કંટાળો આવ્યો નહિ.
આચાર્યશ્રીએ વ્યાખ્યાન પૂરું કરતા પડિલેહણ કરવા માંડ્યું તે વખતે સવયંપ્રેરણાથી યશોભદ્રાએ અને ભાભી અનુપમાએ બહું લી ગાઈ. એની ગાવાની ઢબ, મળાની મીઠાશ અને રાગના લેથી આખી સભા પૂબરંજન પામી. તેમણે ગાયું અને હાજર રહેલી બહેનોએ - ઝીલ્યું તેમાં કોઈ સ્થળે ક્ષતિ નહતી. જાણે કેટલાએ દિવસની તૈયારી હોય તેવી તેમાં એકવાકયતા હતી. નીચેના અર્થની એ બહુંલી હતી.
૧ વ્યાખ્યાનની વચ્ચેના સમયમાં સ્ત્રીવર્ગભકિત ગુરૂવંદન કે દેશ વદન કે દેશનાનો મહિમા દર્શાવનાર પદ્ય દેશોમાં ગાય છે, તેને મહુલી” કહેવામાં આવે છે. એ જૈન પારિભાષિક શબદ છે,
