________________
દક્ષિણનિધિ શુલક
રાત્રીની નાસભાગ અને મુસાફરીના થાકને કારણે કદાચ એમાં લખાણ યું હશે એમ એને લાગ્યું.
અને ખરી વાત તો એ હતી કે જાતે પરિની સ્ત્રી હોવાથી એને ફાગણ સુદ ૮ ની રાત્રે જ ખબર પડી ગઈ હતી પોતે કાંઇ અભિનવ બહારની વહુ પિતોના શરીરમાં સંગ્રહી હતી. એને લગતાં ન સમજાય તેવાં બેચાર સ્વપ્નમાં પણ એને આવી ગયાં હતાં, પણ એને ગર્ભ ધારણને અનુભવ અગાઉ હતું નહિ એટલે આ પવાની શંકા એણે
ને જણાવી હતી. એની દાસીને પણ કહ્યું હતું કે અન્ય કેઈનીપાસે શારીર તપાસાગ્યું પણું નહોતું. ત્યાર પછી તેના સંયોગમાં એટલો મોટો ફેરફાર થઇ ગયે કે એને તે સંબધી વિચાર કરવાનો પ્રસંગ પણ બન્યો નહોતો. સાવથી નગરીમાં ધનાવા શેઠને ત્યાં એ કામ પડી ત્યારે એને એ વાત યાદ આવી હતી, પણ તે વખતે એના સન પર પ્રધાન વિચાર સંસાર ત્યાગનો હતો અને એ ધર્મભાવનામાં અને આત્મવિચારણામાં એટલી ઊંડી ઊતરી ગઈ હતી કે એને પિતાના શરીરને કે પોતાની સગવડ અગવડનો વિચાર પણ આવ્યો નહ. એકાદ વખતે રાત્રીએ એને એ વાત ખ્યાલમાં આવી ત્યારે તેના મનમાં વિચાર 2 કે એ વાતની ચોખવટ કરવા જશે તે કદાચ દીક્ષાની વાત ઝળે પડી જશે; એટલે એ વાતની એણે ચેખવટ કરી નહિ, ભાભી અનોપમાને જણાવી નહિ અને શ્રી કીર્તિમતી પાસે પણ ઉચ્ચારી નહિ એની દીક્ષાની તમન્ના આડે એને તે વખતે બીજે વિચાર પણ ન આણ્યે. આવી અવસ્યામાં પ્રસુતિ થાય તો કેટલી અગવડ પડે, કેટલા અપવાદે સેવવા પડે વગેરે વાત એના ખ્યાલમાં પણ ન આવી. દીક્ષા લેવાના વેનમા એને બીજું કાંઈ સૂવું નહિ એ ઇરાદાપૂર્વદ એ વાત છૂપાવી એમ તો ન કહી શકાય, પશુ એ વાતની ચોખવટ કરવા જતાં કદાચ પિતાને ગર્ભ છે એમ ચોક્કસ ઠરે તે પોતાની મુરાદ એકાદ વરસ લંબાઈ જાય એ તેને પોસાય તેમ ન
