________________
ક્ષક્ષક જન્મ
૨૪૧
હેવાથી એણે ગર્ભ ધારણની વાત કેઈ પાસે કરી નહિ, તે વાતને *નિર્ણય કરાવ્યો નહિ અને ચાલે છે તેમ ચાલવા દીધુ એમાં માયા પ્રપંચ નહતો, પણ ત્યાગ માર્ગ સ્વીકારની તીવ્ર તમને મુખ્ય ભાગે હતી અને બાકી સૌ સારૂં થઇ રહેશે એવી મનુષ્યની સાહજીક આશા કારણભૂત હતી. આ પાંચ પંદર દિવસમાં શ્રી કૌતિમતી એના શરીરમાં થતો ફેરફાર કલ્પી ગયા. એક દિવસ એમણે ચોખવટથી પૂછયું. એના શરીરને થતો વિકાસ જોઈ એ પ્રવીણુ સાધ્વી પામી ગયા કે એને જરૂર ગર્ભ છે, નહિતો દીક્ષાની શરૂઆતમાં ખાવાપીવાના મોટા ફેરફારને લીધે
ને નવીન વાતાવરણને અનુકુળ થવાની કસોટીમાં સરીરમા શરૂઆતમાં ક્ષીણતા આવવી જોઈએ. એને બદલે યશભદાના અંગને વિકાસ અને ચળકાટ જોતા અને એ ભ્રભંગ, પ્લાન વદન અને * આખપરની કરચલીઓ જોતાં એને વગર કહે ખાતરી થઈ કે પશે
ભદ્રાના પેટમા નરનો ગર્ભ છે. એક દિવસે એકાંતમાં એણે શ્રી યશોભદ્રાને પૂછયું યશોભદાએ કહ્યું કે બે માસથી એને ઋતુરનાન આવેલ નથી, અને કદાર ગર્ભ હોવાના સ ભવ ગણાય, પણ પોતે એ વાતની અનુભવી ન હોવાથી કાંઇ ચક્કસ કહી શકે નહિ. પ્રવતિની આ સાંભળી વિચારમાં પડી ગયા. - -
એણે વિચાર કર્યો કે દીક્ષા લીધા પછી એને છોડવાનું તો કહી શકાય નહિ અને દીક્ષા અવસ્થામાં સુવાવડ કરવી એમાં તો ભારે અગવડો પડે એ તુરતજ આચાર્યવર્ય શ્રી અજિતસેન સૂરિ પાસે ગયા અને તેમને સંપૂર્ણ વાત કહી બતાવી.
આચાર્ય તો મહા વિચક્ષણ હતા એના હાથમાં ગની દોરી હતી અને ગમે તેવા નવા રચે ઊભા થાય તેમાં દરવણ આપી શકે તેટલું તેનામાં જ્ઞાન હતુ. આચાર્યમાં નિષ્ણાનપણું ઘણું વાંચન અને અનુભવથી આવી જાય છે. સર્વ વાત શામાં
