________________
૨૬
- દાક્ષિણ્યનિધિ શુલક ~~~~~~~~~~~ ~~~ ~~~~~~~~~~~ ~~~~ ~ રજા આપવી જોઈએ, ત્યારે ગુરૂદેવે કઈ બાબતનો ખુલાસે ન કરતાં માત્ર જોઇશું” એટલો જ જવાબ આપતા આ અજિમેન સૂરી મહારાજનું વર્ચસ્વ એટલું ઉઝ હતું કે એની સાથે કાઈ, ચર્ચામાં ભાગ્યે જ ઊતરતું, પણ તેઓને નિર્ણય સકારણ, સહેતુક અને સફળ હશેજ એવી પાકી માન્યતાને પરિણામે તેમના હુકમ પર ચર્ચા કે સવાલ જવાબ થતા નહોતા. સુલકને આ વાતનો કઈ કઈ વાર વિચાર તો આવે, પણું એ જરા તેરી અને લાપરવી વૃત્તિને હતે.
એને અભ્યાસ ઉપર ખૂબ રૂચિ હતી, એને નવું નવું ભણવાની બહુ. છેસ હતી, એને હજુ અનેક વિષયોમાં પ્રવેશ કરી પૂર્ણતા પ્રાપ્ત કર વાની ઈચ્છા જાગ્યા કરતી હતી, એટલે એને છેદો સ્થાપન કયારે રાળશે તેની ખાસ ચિંતા નહતી. એને માટે ગુરૂદેવ સૂચવન કરતા નથી
એ વાત એના ધ્યાનમાં હતી પણ એ બાબત ઉપર એને ઉપેક્ષા હતી; - એની નજરે એ વાતમાં ખાસ મહત્તવ નહેતું અને એની એ સંબંધીની ઉદાસીનતા ગુરૂ મહારાજના લક્ષ્ય બહાર નહોતી.
આવી રીતે દિવસે ઉપર દિવસે જવા લાગ્યા, અને કુલને અભ્યાસ વધવા લાગ્યા. સુલકના અભ્યાસમાં વ્યાકરણુથી એને ધીમે ધીમે ભાષા પર કાબૂ આવેતો ગો અને સાહિત્યથી એની કલ્પના
જ મળતું ગયું, પણ એ દરમ્યાન એની રસવૃતિને પાષાણુજ મળ્યા કરતું હતું અને પંચકાવ્ય અને બીજું મહાકાવ્યાના વાંચનથી એની કલ્પના જોર કર્યા કરે તેના ઉપર હુશ પડે તે અભ્યાસ તેને ય નહિ. માત્ર સાધુઓ પરસ્પર વાતો કરે કે શ્રાવજાને ઉપદેશ આપે ત્યારે અધ્યાત્મની વાતો તે સાંભળતો અને વિચારને, પણ જ્ઞાન વારવાની છેસમાં આત્મલક્ષ્મી શાસ્ત્રોનો એને ઊડે અભ્યાસ શકે નહિ; પરિણામે એની બુદ્ધિને જેટલો વિકાર મળ્યો અને એની ઉશ્રયન-કપના શક્તિને જેટલું પિષણ મળ્યું તેના પ્રમાણમાં ના હદયના ઘાટ ઘડવાને પ્રસંગો ન મળ્યા. ભૂલકને કલ્પનાનું
