________________
દક્ષિણાનિધિ સા
સંગીતપ્રિયતા એણે ધર્મ માર્ગે સયમ કર્યો. એ પ્રતિક્રમણમાં સ્તવન કે સઝાય બેસે ત્યારે શ્રોતાને સંપૂર્ણ આનંદ થતો અને તેમના આત્મા એક પ્રકારનો નાદ અનુભવતે. એ બપોરે પણ રાસ વચ્ચે અને અનેક બહેને તેના ભાવ સમજાવે. પ્રસૂતિ કાય પતી ગયા પછી એ ઉઘાડી રીતે સાત્વથીમાં રહેતા હતા. માત્ર બાળકને ઉપર માળે રાખવામાં આવતું હતું, પિતે આવશ્યક ક્રિયા બરાબર કરતા હતા અને ઉપદેશ ચાલુ રીતે આપતા હતા.
આચાર્યશ્રીએ બાળકને માટે સારી આશા બાંધી હતી. એમનામાં લક્ષણવ્યંજનનું જ્ઞાન ખાસ હતું. એમની સૂચનાથી બાળકનું નામ મુલ્લી રાખવામાં આવ્યું. મુલક એટલે બાળ સાધુ, નાને બા. આ એ શબ્દનો ઉપયોગ તે કાળમાં પ્રચલીત હતો. બાળ પ્રદાચારી જેમ બ્રહ્મચારી માટે વપરાય તેમ નાના સાધુને ક્ષુલ્લક કહેવામાં આવતા. ભાવી સાધુને માટે એ શબ્દનો ઉપયોગ તે હતો. જેણે દીક્ષા લીધી ન હોય, પણ દીક્ષા લેવા ઉઘુક્ત હોય અથવા જે બાવી શિષ્ય બનાવવાના હોય તેને “ક્ષુલ્લક' નામથી ઓળખવામાં માવે છે. ગેરછ કે શ્રીપૂજ પાસે ભાવી શિષ્યને ખેલ કે બાલ
ત્યારે પણ કહેવામાં આવે છે એ અસલ સંસ્કૃત શબ્દ ભુલકનું અપભ્રંશ રૂપ હેય એમ સમજાય છે.
બીજી ચાતુર્માસ સાવસ્થામાં પૂરું કરી યુવકને એક વર્ષની વયને કરી તેને બનાવા શેઠને ઘેર મૂકી શ્રી યશોભદ્રાએ વિહાર કર્યો. અનેપમા એની સંભાળ લેશે એવી પ્રવર્તિનીની અને આચાર્યની ખાતી હતી. એ સંબંધી જરૂરી તજવીજ કરી. ધનાવા શેઠને ધર્મશ્રદ્ધા પૂરી હતી અને એને ત્યાં ખાવાપીવાની કમીના નહોતી. કલકની બાબતમાં ત્યાર પછી યશોભદ્રા ગુરૂછું અને આચાર્ય નિશ્ચિત બન્યા,
