________________
૨૩૪
દક્ષિણનિધિ શુલ્લક
દાખલ ભૂકી જજે અને તારા આત્માનું સુધારજે. જીવનની આ ધન્ય પળે છે અને તારા અડગપણા ઉપર એની ફતેહને આધાર છે. મને ખાતરી છે કે તું તેને દીપાવીશ, શોભાવીશ, બહલાવીવાતારી સુકાસળ કાયાને દક્ષાની યાતના આકરી લાગશે, પણ પાકટ નિર્ણય પાસે તો મેરૂ પણ આડા આવતો નથી. જે નિર્ણયને પરિણામે તું સાકેતપુરની નદી ઊતરી ગઈ, મહા અટવી પસાર કરી ગઈ અને ભયંકર સિંહ વાઘની મજનાઓને વટાવી ગઈ, તે જ નિશ્ચય તારી બાજુએ રહેશે. ધન્ય છે તારી દઢતાને! ધન્ય છે આ જીવન સાફલ્યની નિર્ણયને ?"
વિશાખ સુદ ત્રીજની પ્રભાતે દેવપૂજન કરી તદન સાદાં સફેત વસ્ત્ર પહેરી આચાર્યદેવની વસતિ સ્થાનમાં સર્વ આવ્યા. વરઘોડે કે - ધામધૂમ, ઘમાલ કે જાહેરાત કઈ નહિ હતાં. માત્ર આજે એક પરદેશી ભાવુક બહેનને દીક્ષા મહોત્સવ છે એટી વાત એ જાણી હતી. યશોભદ્રાએ વસતિગૃહમાં આવી નાણુ સમક્ષ ક્રિયા કરી, ચાર બંધુઓએ ચતુર્થવ્રત લેવા ક્રિયા કરી. બાજુના કમરામાં જઈ એ સ્નાન કરી આવી. એને આખો કેશકલાપ ઉતારી લેવામાં આવ્યો, તેની સાથે મહરિકા કીતિમતી અને બહેન જેવી ભાભી અનેપમાં હતા. સર્વ વસ્ત્રાલંકાર મૂકી દઈ એણે સ્નાન કર્યા પછી સાવી ૫ સફેત વસ્ત્ર ધારણ કર્યા, હાથમાં રજોહરણ લીધું અને
જ્યારે એ જનમેદની સમક્ષ સાધવી વેશે આગળ મહત્તરિકા અને પાછળ અનેપમા સાથે આવ્યા ત્યારે આખી સભા એના અદ્ભુત પણ નુતન વેશથી અંજાઈ ગઈ. એનામાં ચારિત્રતેજ અત્યારથી જ ઝળહળી રહ્યું હતું,
આચાર્યશ્રીએ દિગબંધ સભળાવ્યો, પાંચ મહાવ્રત ઉચ્ચરાવ્યાં, ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરતા ચતુર્વિધ સંઘને મોખરે આચાર્યશ્રીએ સાધુ પક્ષે, મહત્તરિકાએ સાધ્વી પક્ષે, ધનાવા શેઠે શ્રાવક પક્ષે અને ધતાવા
