________________
મહારાજા પરીકની તે રાત્રી
૫૪ :
- યશોભદ્રાને ધારી અને વસંતની વેદત્રઋચા પણ યશોભદ્રાને ધારી અને
એને જ સુધાની ધાર ધારી. એને મતે કોયલ દુ કરતી જ હતી અને હજુ પણ એના કાન ચમકાવતી હતી.
પછી તો કલ્પના વધવા માંડી. જાણે એક એક યશોભદ્રાની બાજુમાં પુડરીક પોતે રાસડે લેતે હય, જાણે પિતાને કે ઇ પડ_કાર આડો અવળે પડતાં યશોભદ્રા હસીને ઠપકો આપતી હોય એવા એવા ગાંડા ખ્યાલ આવ્યા. પછી પોતે એને ચુંબન કરવા આગળ વ, યશોભદ્રા ખસી ગઈ આવા આવા અનેક ખ્યાલે એનું મસ્તક ભમી ગયું. એ વધારે વધારે ઊડે ઊતરતે ગયો અને જાણે યશભદ્રા પોતાની જ હોય એવા કલ્પનાના તરંગોમા નાચવા લાગ્યો. ત્યાં એની નજર બાજુમા સુતેલ દેવી યશોધરા પર પડી. યશોધરા શુદ્ધ પતિવ્રતા હતી. આર્યહૃદયા સાધ્વી હતી, પતિપ્રેમી સતી હતી. અને અત્યારસુધી મહારાજા પુડરીકની એ પ્રેમપ્રતિમા હતી. પણ અત્યારે એ મહારાજાની નજરે ઝાંખી પડી ગઈ. પિતાના પ્રેમની આડે આવનારી દેખાણી, યશોભદ્રાની તેજસ્વી કાતિ આગળ એ કાળી દેખાણ, યશોભદ્રાના તસતસતા યૌવન પાસે એ પુખ્ત વયની વૃદ્ધા લાગી. યશોભદ્રાના લાલ ગુલાબી અધર પાસે હઠ કાળા લાગ્યા અને યશોભદ્રાના ઘાટીલા મારકણુ યૌવન પાસે એ ઢીલી પિચી દાસી જેવી લાગી. મહારાજાને એના તરફ આકર્ષણ ન થયું, તે યશોભદ્રાને વધારે ચાહતો હતો એ વાતમાં દેવી યશોધરાને પેટો અન્યાય કરે છે એમ પણ એને ન લાગ્યું. બીજી પળે એણે એને તરફથી આખ ખેચી લીધી અને એક દીવો બળતો હતો તેને પણ ઠારી દીધો. દેવી યશોધરા તો ખિન્ન વદને નિર્દોષ જ ધમાં પડી ગઈ હતી. તેણે આ દશ્ય જોયુ નહિ..
-અંધારું કર્યા પછી મુંડરીકને લાગતું હતું કે પોતે ઊંઘી જશે પણ અધારાએ તો દાટ વાળી દીધો. પછી કલ્પનાના ઘેડા જ
