________________
માઠાં કામના હરીફ અને સુવા ઉપર ભાથી
૧૬૩ ,
હરિયે છીછરા મનનો હતો. વિટની જેમ રાજનીતિનો જાણકાર નહોતો. રાજાની એકે વાત બહાર પડે તે તેના પરિણામ કેવાં આકર આવે તેની કલ્પના કરી શકે તેટલી તાકાતવાળો નહતો. અને વિટ એને ચઢાવ્યો એટલે એ મગજ પર કાબૂ ખાઈ બેઠો અને ભખળી–લી ગયે “આટલી પતરાજી તમે શેની કરે છે? જે લશ્કરમાં જઈ યુવરાજનું કાસળ કાઢી આવ્યા હોત કે -મહારાજાને રસ્તો સાફ કરી આપ્યો હોત તો આ તમારા પતરાજી પણનો કાઈ અર્થ ગણુત ખાલી મને ધમકી આપી પોતાના નમાલા પણાને પ્રફટ ન કરે ” - વિટ સમજી ગયે. એને કંડરીકના મરણ પાછળ ભેદ લાગ્યો, એણે ત્યાર પછી યુક્તિસર પૂછવા માડયું. પણ હવે હીરજી એની ગત સમજી ગયે, એણે વાત ઉડાવવા માડી, પણ યુવરાજના મરણ પાછળ ભેદ હતો અને તેમાં મહારાજાને હાથ હતા તે વાત ઉઘાડી પડી ગઈ. - હીરજી જરા ખસિયાણો પડી ગયો. પણ જાતે હલકો હતો એટલે
એમાં શું થઈ ગયું એમ મનને વાળવા લાગે. વિટ જેવા ગામની કેાઈ જેવા જે કંઈ વાતની પાછળ પડે અને ગામમાં વાત ફેલાવે તો એમાં પોતાનું મન થાય અને રાજાની ગેર આબરૂ થાય તે આ ઓછી અક્કલના માનવીના ખ્યાલમાં ન રહ્યું. એક બીજા પર આક્ષેપ કરતા અને ઠેકાણા વગરની વાતો કરતા આ તે વધારે ચડભડીને વિટ અને હજૂરિયે જૂદા પડયા એને જુદા પડતી વખતે અરસ્પરસ દાત કચકચાવ્યા અને સામસામું વિર વસાવ્યું.
