________________
સૌમ્ય મૂર્તિ કાર્તિમતી
૨૦૧
'
+
.
આવા સૌમ્યમૂર્તિ કીર્તિમતી સાધ્વી પાસે ભાભીએ લીધેલાં લગ્ન અને તેને અ`ગે ધસાલની જરા વાત કરી એટલે સામાન્ય રીતે હુ આધુ ખેલનારા સાનીજી જરા ઝળકી ઊઠયા અને ભાલ્યાઃ “ જુએ અહેન! આ સસારમાં લગ્ન વ્યવહાર અને ખીજા` સાંસારિક પ્રસંગે માં અને દુનિયાની રીતે કરવામાં તથા સગાં સંબંધીના વેલ વચકા જાળવવામાં અને વહેવારમાં પ્રાણી એટલે ગુ થાયલા રહે છે કે ' એને મા અધુ શું છે અને શા માટે છે તેને વિચાર કરવાને વખત જ મળતા નથી, લેાક વહેવાર જાળવવામાં એને આખા વખત ચાલ્યા જાય છે અને પેાતાને કુશળ ' હેવરાવવાની લાલચમાં પેતે યાં ધસડાઈ જાય છે એનું એને ભાન રહેતું નથી′ અને આ સવ શેને આટે છે તેના વિચાર કરવાને અને સમય પણ મળતો નથી. સમજી માણસ પ્રવૃત્તિ કરે તે। તેની પાછળ કાષ્ટ મુદ્દો હાય છે; કાંઈ સા” હાય છે, કાષ્ઠ ઉદ્દેશ હાય છે; ખાકી પવન આવે તે તરફ ધસડાઈ જવું અને આખરે ભીંત આવે ત્યારે અકળાઈને ઊભા રહેવુ કે એસી જવું એ અક્કલવાનનું કામ નથી. તમે વિચારશેા તા પ્રાણીની દાડધામ ધમાલ અને ચાલુ પ્રવૃત્તિની પાછળ કાંઇ મુદ્દો àાતા નથી. એ ધન ખાતર પ્રવૃત્તિ કરતા હાય તા તેતે। તદ્દન અહીં રહી જનાર છે અને ૫૦-૬૦ વ માટે આટલાં ઉધમાતા કરવા અને પાછું સ` અહીં મૂકી ખાલી હાચે ચાલ્યા જવું એ તે! તદ્દન સાધ્ય વગરની સમજનુ વગરની અક્કલ વગરની વાત છે અને માનેલા વ્યવહાર એટલે શું? પેાતાનું નામ પુત્ર રાખશે કે વંશવારસ વેલે! ચલાવશે એતે ધુમાડાના ખચકા છે. પુત્ર અક્કલવાળા હરશે તે તે તેનું સભાળી લેશે, અક્કલ વગરના હશે તે! એ આડા અવળા તમાચા લાગતાંકડભર થઇ જશે અને અનેક પુત્રોએ ખાપની પૂંજી ગુમાવેલી. આપણે જોઈએ છીએ. આવા વ્યવહાર ખાતર ધર્મને વિસારવે, આત્માને વિસારવા હૈ તેના રાગદ્વેષમાં લપટાઈ જઈ ખેાટા ચક્કરમાં ચઢી જવું એ તે
'
1
