________________
૨૦૬
ક્ષિનિધિ ક્ષુલ્લક
જીવન આવતું હોય, પોતાની સામેના અંધકારના પડદા કપાતા જતા હોય એને નવો ન પ્રકાશ પડતો જતો હોય એમ લાગવા માંડયું. પરિણામે એ કઈ કઈ વખત તો દિવસમાં બે વખત શ્રી કીર્તિમતી પામે જવા લાગી.
પ્રથમ મેળાપ પછીના ત્રીજે દિવસે યશોભદ્રા એકલી શ્રી કીર્તિ. મતી પાસે ગઈ ત્યારે તેણે સાધ્વીશ્રીને પોતાની આત્મસ્થા બહુ સંક્ષેપમાં જણાવી. સાધ્વી પ્રવતિનીને તે સંસારનું સ્વરૂપ સમજાઈ ગયેલું જ હતું એટલે એને એમાં ખાસ નવાઈ ન લાગી. ઈદ્ર પર સંયમ ન હોય ત્યારે માણસે કેવા મૂખ બની જાય છે, પિતાનું કર્તવ્ય ચૂકી કેવાં ગાંડાં કાઢે છે, વિવેક ભ્રષ્ટ થાય ત્યારે કેવી વતને કરે છે, તેમાં એણે તો અનેક દાખલાઓ આયા તે સાંભળી યશભદ્રા ખરેખર વિચારમાં પડી ગઈ. કર્મવશ પટેલે પ્રાણું ઈદ્રિય પરવશ પોતાની નજીકના સગા સાથે કેવાં ખેટ વતી કરે છે, છૂટે મૂકેલો ઈયિગ્રાહ કેટલા અને કેવા અધઃપાતો કરાવે છે અને જીવનનાં સગપણે કેટલાં ટૂંક વખતના હોય છે તે સંબધી લાબી નજરે વિચાર બતાવતાં એણે સ સાર ચક્રની ઘટના ભવ્ય ભાષામાં પણ ચોખવટથી જણાવી દીધી અને એનો નિતાર લાવવા માગે પૂછતાં એણે અહિંસા સંયમ અને તપના માર્ગને મહિમા બતાવી, ડાહ્યા માણસે કદી સંસારમાં લપટાતા નથી, લપટાય તો કેવી રીતે ઉપર તરી આવતાના રસ્તા શોધે એ સર્વ વિચાર બહુજ સ્પષ્ટતાથી બતાવ્યા આ હકીકતથી યશોભદ્રાના મન પર જબરી અસર થઇ. અત્યાર સુધી 'યશોભદ્રાના મન પર શોકની છાયા હતી તે બળના રૂપમાં ફરી જવા લાગી, પિતાના અમાપ દુખને ઉપાય એને શ્રી કીર્તિમતીના સાનિધ્યમાં લાગ્યો અને પિતે પણ શ્રી કીર્તિમતી જેવી થાય તે આ સંસારના ત્રિવિધ તાપથી જળવાને બદલે પિતાને ભવ સફળ કરી શકે એવી એની ધારણા થઈ એને પોતાનું જીલતુ અત્યાર સુધી ભારરૂપ લાગતું હતું તે હવે
