________________
•ધનાવહ શેઠની કૌટુંબિક ખાનદાની
૧૯૭ ,
નાથ નામના તીર્થકર થઈ ગયા. એ ત્રીજા તીર્થરના વંશજો હજુ પણ ત્યાં વિદ્યમાન છે. ત્યાંના રાજી પરંપરાના પૂજક, શકરયામાં ' તત્પર અને ન્યાય ધર્મમાં નિપુણ છે અને સંભવનાથ મહારાજના વખતથી ચાલી આવતી કુટુંબ શયદા, રાજ્યધર્મ અને વ્યવસ્થા જાળવનાર છે. નગરમાં સંભવનાચ ભગવાનનો ભવ્ય પ્રાસાદ છે. એ કલ્યાણક ભૂમિ વંદન કરવા ચોગ્ય છે. નગરમાં બીજા અનેક પ્રાસાદો છે, વસતીગૃહમાં મહાન આચાર્ય અને બીજી વસતીગૃહમાં સાલવીએ છે. આવી આવી અનેક વાત કરી અને આવા ન્યાયી રાજાના નગરમાં યશોભદ્રા તદ્દન સલામત છે એમ છેવટે જણાવી પિતે પિતાના ઓરડામાં ચાલી ગઈ.
યશોભદ્રા હજુ ચાખે વખત વિચારસાગરમાં ડૂબી રહેલી હતી. એને તે આ બધું શું થઈ ગયું—એને ચિત્રપટ સન્મુખ આવ્યા કરતે હતો. પિતે યુવરાજની પત્ની, વિધવા થઈ, પિતાના પતિનો કોઈ અંતિમ સંદેશો ઝીલી શકી નહિ, અંતિમ સેવા ચાકરી કરી શકો નહિ અને રાજા જે રાજા પિતાના સગા ભાઈને મરાવી નાખે અને પિતાને મધરાત્રે ભાગવુ પડે, નદીનાળા જંગલના દેખા સિંહની સર્જનાઓ, નદીના પાણીને ઉતાર અને છેવટે ધનાવહ શેઠનો સાથ અને પિતાનું બહેન કે દીકરી તરીકે સ્વાગત–આ સર્વ વાત એના મગજમાં ઘર કરી રહી હતી. એને પિતાની આફત અને રખડપટ્ટી પર દુઃખ થતું હતું. પિતાના અકાળ વૈધવ્ય પર અફસેસ થતો હતો, ઉનાવા શેઠના આખા કુટુંબનો સંપ, સાદાઈ અને સાલસાઈ જોઇ આનદ થતો હતો અને પોતે હવે શું કરવું અને કયાં જવું, કેમ રહેવું તેના પર તર્કવિતર્ક થતા હતા. આવા અનેક વિચારમાં બીજો દિવસ પણ નીકળી ગયો. રાત્રે પણ તેના તેજ વિચાર આવ્યા. હજુ યશોભદ્રા શેઠની હવેલી બહાર નીકળી નહોતી કે એણે સાવત્થી નગરી જોઈ નહોતી.
