________________
અફવાઓને રાફડે
૧૬૭
વનાં આંધણ મુકાય છે અને કેટલીકવાર સપના કુસંપ થાય છે. “જ્યાં મળે ચાર ચાટલા ત્યાં ભાગે બે એટલા એવી કહેવત સ્ત્રીઓને લાગુ પડે છે તે માત્ર સ્ત્રીઓની તરફ અણગમે બતાવવા છીછરાપણું છે. એકંદરે ગપાટા મારવાની બાબતમાં અને વગર તપાસે આક્ષેપો કરવામાં અને વાતની વાયડાઈ બાબતમાં પુરૂષવર્ગ પણ સ્ત્રીવર્ગથી જરાપણ ઓછો ઊતરે તેમ નથી. બીન , જવાબદાર વાતો, બરતરત ટીકાઓ, વગર આધારના મૂલ્યાંકન, વગર પાયાના ભવાડાઓ, કદ્દાવગરના હેવાક્ષેપ એ એટલે સ્ત્રીઓને
અધિકાર વિષય છે તેટલેજ પુરૂષોને પ્રિય વિષય છે. એમાં તફાવત હોય છે તે માત્ર વખતને છે. એવા ગપાટા હાંકવા માટે સ્ત્રીઓને ફુરસદ વધારે પ્રમાણમાં મળે છે, બાકી ફળદ્રુપપણામાં, હળવા મન પણમાં કે બીનજવાબદાર વાત ચલાવવાના રસમાં અને વર્ગ એક બીજાને ટકકર મારે તેમ છે.
* કંડરીકની વાત ગામમાં ખૂબ ચાલી. યશાભદાને અંદર બરાબર સંડાવવામાં આવી, મહારાજા પર વગર સાચે આક્ષેપ થવા માંડ્યા અને હજૂરિયા જેવા હલકા માણસો જેની નોકરીમાં હોય ત્યાં બીજી સારાવાટ પણ શી હોય એમ ટીકાઓ અભિપ્રાયો અને મતો પ્રકટ થવા લાગ્યા. આ વાત અકસ્માત રીતે રાજમહેલમાં પણ પહોંચી ગઇ. મહારાષ્ટ્રના સાંભળવામાં આ વાત આવી ત્યારે પ્રથમ તે એણે એ વાતને અફવા તરીકે હસી કાઢી, પણ પછી દાસી પ્રિયંવદાની
પી હીલચાલ, પ્રશ્નના જવાબ ઉડાવવાની ચીવટ અને રાજાને ચેડા દિવસથી પિતા તરફ દેખાતે અભાવ અથવા ઉપેક્ષાભાવ એને યાદ આવ્યો, એટલે ગામમાં ચાલતી વાતની તપાસ કરવી જોઈએ એ એને પણ વિચાર આવ્યો.
મહારાજાએ તે તુરત દાસી પ્રિયંવદાને બેલાવવા મેકલી પણ આજે તે ખાસ કામે શહેરમાં ગઈ હતી મેડી રાતે આવવાની રજા
