________________
હજૂરિયા હરજીનો છેલ્લે દાવ
૧૭૩
-
-
-
-
-
રાણીને હવે જરા શંકા પડવા માંડી. એ ચતુર હતી. મહારાજાએ હજૂરિયાને ખાસ કર્યો હતો તે વાત ઉપરથી એ થોડું તે પામી ગઈ હતી અને માર્ગ કરવાની અને રસ્તે કરવાની વાતો ઉપરથી વાતમાં ગોટાળો છે એટલું એ સમજી હતી. વધારે વાત કઢાવવા એણે વાતને લંબાવી. “ તારી વાતમાં મને કઈ સમજ પડતી નથી મારૂ તે તને એ પૂછવું છે કે મારા દેવે મને મરતી વખત સ ભારી હતી ? એમણે કાંઇક ઈચ્છાઓ બતાવી હતી? એમને ભગવાનનું નામ સંભળાવ્યું હતું ? એમના દવાદારૂ ઉપચાસ બરાબર થયા હતા? એમને મંદવાડ, શે હતો ? કેટલા દિવસ ચાલ્યો? જરા બરાબર સરખી વાત કર.'
દેવી નમે તે હોશિયાર છે, ચાલાક છે, સમજુ છે, એકવાતમાં સમજી ન ગયા કે મંદવાડે નહિ અને ખાટલોએ નહિ, દવાએ. નહિ, અને ઉપચારે નહિ, ભર પણ નહિ અને ભલામણ પણ નહિ.. એક તડાકે તમારો રસ્તો સાફ થઈ ગયો અને કામ ફત્તેહ થઈ ગયું. લાંબી વાતને ટૂંકી કરવા કહી દઉં કે કાલે રાત્રે મહારાજા તમારી પાસે એકલા છડી સવારીએ આવશે. મેં તો રસ્તો કરી આપે છે. હવે કાલની રાતથી તમે છે અને તેઓ છે. ' જરા લબાણ જવાબ હરજીએ આપ્યો અને પોતે કરેલા કરાવેલાં કામમાં નરી અધમતા હતી એટલી વાત ઈરાદાપૂર્વક ઉઘાડી પાડી.
યશોભદ્રાનું મુખ લાલ થઈ ગયું. પતિના મરણ પાછળ ભેદ છે એનો વસવસો મજબૂત થશે ગયો. એ બોલી ઊઠી “નીચ ગોલા 11 તુ આ શું બકે છે? મારા એક સવાલનો જવાબ આપતો નથી અને . આડી આડી વાત કરે છે કાઈ મારા પતિદેવના અંતની પળે સંબંધી સમાચાર આપીશ? તું તે વખતે હાજર હતો? તેમણે મને કાંઈ કહેવરાવ્યું છે ?'
હીરજી સમજ્યો કે દેવી કાઈક ઢીલી પડી છે, એટલે એણે વાતને . વધારે ચાળી.' એણે જવાબમાં કહ્યું કે “તમારા જેવા ચતુર માણસ:
નહિ.
