________________
દક્ષિણ્યનિધિ શુલ્લક
-
-
- -
-
ગા કે ખરેખર ! તમે તે હળવા થઈ ગયા અને મનમાં આવે તેમ કરવાને અને ફરવાને લાયક થઈ ગયા !'
યશોભદ્રાને હજૂરિયાની સાથેનો છેલ્લો પ્રસંગ બરાબર યાદ હતો. એ વાતને તે હજુ પૂરૂં પખવાડિયું પણ મ્યું નહોતું, એટલે એ હજૂરિયા સાથે વાત કરવા પણ ઈચ્છતી નહોતી, પણ પતિના સમાચાર અને એમની અંતની ઘડિઓ સંબંધી વિગત મેળવવાની લાલચે એણે વાત ચલાવી. પિતે નીચું મુખ રાખી બેલ્યા, “હરજી! તું સીમાડે ગયે હો ! વચ્છર સાથે હતો ?
હાજી ! હું તો ઘણે ખરો વખત કંડરીક મહારાજ સાથે જ રહે અને મહારાજાએ મને તેને માટેજ લશ્કરમાં મેક હતે.” હરજીએ જવાબ વાળ્યો.
દેવીએ વાત ઉપાડી લીધી “ મહારાજાએ પોતે જ તને લશ્કરમાં માહિતે? લશ્કરમા હજૂરિયાનું શું કામ ? તુ તો ડ્રો કે લડવા નથી ! “
હજૂરિયે ઘા કર્યો “મારા બાપદાદાઓ કદી લડયા નથી અને મને કામઠા ઉપર તીર ચઢાવતાં પણ આવડતું નથી. આ તો તમારા માટે રસ્તો કરવા મને મહારાજાએ લશ્કરમાં મેલ્યો હતો ! '
રાણ મુદ્દો ન સમજી શક્યો. એણે જવાબમાં રહેલ દુરાશય પાર નહિ. એણે સવાલ કર્યો “તે સારા દેવને શું વ્યાધિ થયે? એમણે દેહ છોડતાં કેવી ઇરછાઓ વ્યક્ત કરી ? તેઓ કેટલા દિવસ | માંદા રહ્યા ? એમણે મને યાદ કરી કે નહિ ? એમનો અગ્નિ સંસ્કાર રાજભવને છાજે તેમ થયું કે નહિ ? આ સર્વ વાત મને જાવ.”
અરે માંદા શેના ને વાત શી? ભર ભલામણ શેની અને યાદ કરવાના શેના? એતો ભડાક દેતાને ખલાસ થઈ ગયા અને તમને - રસ્તો કરી આપે. વાત સમજ્યા કે નહિં?” હજૂરિયે વાતને ટૂંકી કરવા ગોળ ગોળ વાત કરવા માડી
