________________
૧૮૨
દાક્ષિણ્યનિધિ શુલક.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- -
-
-
-
ખ્યાલ બહાર નહોતી અને અત્યારે તે પિતે રાજ્યાશ્રયમાં કંઇક રીતે સલામત છે, પણ બહાર જતાં તો તેના પર અનેક પતંગિયાં આવી પડે તેને તેને વિચાર થયો.
આ સર્વ વાતનો ઉલ્લેખ કરતાં ઘણે વખત લાગે છે, પણ અતિ પ્રવિણ ચપળ યશોભદ્રાએ આખી વાત મગજમાં ગોઠવી દીધી દાસીના હલકાં કપડાં પહેરી લીધાં, મુખપર ત્રણ આડા લીંટા એવી. રીતે કરી લીધા કે એ કદરૂપી દેખાય, ત્રાંસી દેખાવ અને બિહામણી દેખાય. આટલી ઘટના શરીર પૂરતી કરી, ક્યાં જવું તેના કેઈ પણ પ્રકારના નિર્ણય વગર એ રાત્રે એક વાગે ઊપડી, એના વેશપલટામાં એ ઓળખાય એવું નહોતું. દરવાનને કહ્યું કે દેવી માટે દવા લેવા જઉં છું, શહેરને દરવાજે કહ્યું કે દેવી યશોભદ્રાનો સંદેશો તેમના દૂરના સગાને પહોચાડવા જઉં છું એમ કહી એ ગામ બહાર નીક પડી. પિતાની સાથે માત્ર બાપે આપેલ રત્નકંબળ અને પતિદેવની દીધેલી-રાજમુદ્રિકા લઈ લીધાં અને ક્યાં જવું છે તેના ઠેકાણા વગર રાત્રીના ત્રીજા પહેરે યશોભદ્રા સાકેતપુરથી બહાર નીકળી પડી.
એણે સાકેતપુરને પ્રણામ કર્યા. એક વર્ષ પર કઈ આશાએ આવી હતી અને ભર મધરાતે કેવા સયોગમાં ચાલી નીકળવું પડે 'છે તેને ખ્યાલ કરતી એ શહેર છેડી આગળ, ચાલી. આવી રીતે
એનો હસથી તૈયાર કરેલો માળો વીંખાઈ ગયો અને કડક રહી ગયો હતો તેને તેણે જાતે તેડી ફેડી નાખે અને પોતે તે માળામાથી ભાગી છૂટી, છટકી ગઈ અને આખા માળાનો ભૂક્કો કરી નાખ્યો. અનેક આશાથી ભરપૂર માનવજીવનમાથી સરકી ગયેલી એ અત્યારે
ળામાંથી મુક્ત થઈ ગઈ. માળાને લાત મારી એકલી અટુલી આગળ વધવા લાગી પણ એનું મનોબળ જેવું ને તેવું સાબૂત હતું આ રીતે મહાયન્ને અને અનેક કેડાથી બાવેલે માળો વિખાઈ ગયે
