________________
દક્ષિણનિધિ શુલ્લક
' યશોભદ્રાએ ધનાવહ શેઠની માગણીમાં સાફ દાનત જોઈ લીધી. એને આટલો સારો આશ્રય મળી ગયો એટલે એ પોતાને ધન્ય માનવા લાગી. કંઈ રાજ્ય તરફના માણસ ભાઈબેનને શોધવા આવે તો નોકરે કે ચોકીદારેએ કશો પત્તો ન આપવાને શેઠે બંદોબસ્ત કરી દીધું. યશોભદ્રા પાસે રત્નકંબળ અને એક વીંટી હતાં તે તેણે જાળવી રાખવા માટે ધનાવહ શેઠને આપ્યાં, અને સાથસાથે યશોભદ્રાએ પણ શ્રાવતિને રસ્તે આગળ વધવા માંડ્યું. ત્રીજે આ દિવસે પિતનપુરના રાજ્યના ઘોડેસ્વારો તપાસ કરવા આવ્યા, પૂછપૂરછ કરી; તે વખતે યશોભદ્રા તંબૂમાં હતાં, કેઈએ પત્તો આપે નહિ અને હવે તો સાકેતપુરનો સીમાડે પણ આવી ગયો હતો એટલે બીજા દિવસ પછી તો શ્રાવસ્તિ (સાવથી) ની હદમાં પેસવાનું હોવાથી બહુ ચિંતાજનક વાત રહી ન હતી. ધનાવહ શેઠ --પાસે પણ નાનકડું સરખું લશ્કર તે હતું જ, પણ તેને કશો ઉપર ચિગ કરવાની જરૂર ન પડી.
રસ્તે એક બે વાર શેઠ ધનાવહ સાથે યશૈભદ્રાને વાતચીત થઈ. શૈક આમ તો ઘણું મર્યાદામાં રહેતા અને પારકી બૈરી સાથે બહુ વાતચીત કરતા નહેતા, એમનું જીવન ધારણ એવું હતું કે બનતા સુધી સ્ત્રીઓના સંબંધમાં જ ઓછું આવવું. કામદેવના ઘરમાં જઈ કામદેવને જીતનાર ઓછા હોય છે એવું શિક્ષણ એમને રાખ્યું હતું અને એના મનમાં સ્વદારાસ તેષની વાત બરાબર જામી ગયેલી હતી. કુટુંબ પરિવારે સુખી હતા અને જાતે પિસા પ્રાપ્ત કરવાની બાબતમાં લેંભી હેવા છતા ખાવે પીવે અને રોટલે ઉદાર હતા એટલે એને એક રીતે પૈસાની પડી નહોતી, પણ બીજી રીતે પાઈએ પાઈનો હિસાબ પણ ગણનારા હતા. ગમેતેટલી આધેડ કે વૃદ્ધ વય થઈ હય, છતાં
સ્ત્રીઓને પરિચય ભલભલાને મૂંઝવી નાખે છે એ વાત એમના - - મનમાં બેસી ગઈ હતી એટલે એ યશોભદ્રાને વારંવાર મળતા નહોતા,
