________________
૧૬૨
દાક્ષિણ્યનિધિ શુલ્લક ,
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
--
-
-
સેલહ આપતા કયારા શીખે? મને ઘેર બેસવાનું કહેનાર તું કેશુ? જરા ગડબડ કરીશ તો મહારાજાને કહી તને પેડે આપવાનું સૂચવી દઇશ. જરા પોતાનું સ્થાન વિચારીને બેલ, નાને માઢ મેટી ડકાસો મારતાં લાજતે નથી ?”
આવો લંબાણ જવાબ વિરે આપ્યો અને પિતાને ઊધડે લીધે એટલે હજૂરિયે જરા ગુસ્સામાં આવી ગયો અને પછી ભડભડછે.
મારા અમલદાર સાહેબ! રાજા સાહેબને ગામ આખામાં વગાવ્યા, મડળીમાં બેસી વાત કરી અને એક એક પાપડ પણ ભાગ શકયા નહિ' આ મરદના કામ તમે ન કરી શકે ! અમલદારીને કેફ ઉતારી નાખો !'
વિ. જવાબમાં કહ્યું “ જરા વિચારીને બોલ. તે શું મોટું કામ કર્યું છે? જાતનો અદક રહ્યો એટલે કાંઈ પાસળી ચસકી છે? લવારે શેને કરે છે? શી મોટી ધાડ મારી નાખી છે કે આમ જેમ તેમ ફાટ ફાટયું બેલે છે? ચીઠ્ઠીના ચાકરને મહારાજાએ ફટવી : ફટવીને નકામું પોતાનું નામ બગાડયું છે !”
હવે હજૂરિયો ચઢી ગયે “મારા મોટા સાહેબ! તમે ધકેલા ખાધા અને છેવટે જવાબ આપવા મહૉતું પણ બતાવી શક્યા નથી અને છતાં આજે મને દબડાવવા આવ્યા છે ? તમે મહારાજાનું શું કામ ઉકાળી આપ્યું છે તે મહારાજા જાણે છે ! ખાલી ચતરાજી મૂકી દે અને ઘેર સીધા.”
તે તેં શું કામ કરી આપ્યું? આજે કઈ દારૂ બારૂ પીધો છે કે પેટમાં વાયરે ચઢી ઠેઠ માયા સુધી ગમે છે? માળા આ વસવાયા તો આજકાલ ભારે ફાટી ગયા છે ' તે, દીકરા મારા! આ રીત રાખીશ તે હજરની છેલી ભૂલી જઇશ અને પછી અસલના કૂપન આશરે લેવો હશે.” વિ. પણ એને વધારે ગીત
