________________
માઠાં કામના હરીફે અને મુવા ઉપર ભાથી
- -
-
-
હજૂરિયાને પોતાની જાત ઉપરના આક્ષેપ ખરાબ લાગ્યા એને થયું કે વિટ એતો જાતે કામ કરી શકી નથી, અને રાજાને હેતું પણ દેખાડી શકતો નથી અને વળી પાછો પોતાની તરફ આક્ષેપ કરે છે એટલે જવાબમાં બોલે છે જે ભાઈ વિટ ! એતો મરદનાં કામ છે. તું ન ફાવ્યો અને છતાં આટલી વાયડાઈ કરે છે. પણ બચ્ચા ! યાદ રાખજે કે હું તે દેવીને મહારાજાને ચરણે પગાસતી અને પગે લાગતી ન કરું તો મારું નામ હીરજી નહિ ! તું તો ખાલી જખ ચારે છે!
વિટને વાતમાં રસ પડયો “હીરજી" જેને ! આપણે તો જૂના દોસ્તદાર રહ્યા. જરા સાથે રહીને કરીએ તે કામમાં સહેલાઈ આવશે. આખો લાડવો એકલા ખાવા કરતાં ભાગમાં રહીશ તો રાજા પાસે ઇનામ અપાવીશ. બાલ, કબૂલ છે?”
હવે ઈનામ અપાવનાર તુ તે કેણુ?” હવે હજૂરિયો વાયરે ચઢો અને પોતાની કમઅક્કલનું પ્રદર્શન કરતાં લાવી ગયો. “તારા બદ્ધ કારસ્તાન હું જાણું છું. એક દિવસ તને ઉઘાડા પાડીશ ત્યારે તારે લોકેામાં હો બતાવવું પણ ભારે થઈ પડશે. કામ આવડે નહિ અને કરવા જાય, પછી ખત્તા ખાય ત્યારે માથું ચંચવાળે–એવા તારા જેવા દોઢડાહ્યાઓએ તો મહારાજનું નામ બગાડયું છે. કામ કાજનો
નહિ, રસ્તાની આવડત નહિ અને આવાં કામમાં પડી જાતે હેરાન થાય છે અને બીજાને હેરાન કરે છે અને રાજાની વગોવણી કરાવે છે ! મારી સલાહ માનતા હો તો ઘેર બેસી ભગવાનનું ભજન કર કે છોકરાં રમાડ!”
“ અલ્યા ગોલા ' તુ તો બહુ ફાટી ગયો લાગે છે. આવી આવી મેટી વાતો કરવાનો ધંધો કયારથી માંડ-િ રાજાને વરધી પહેચાડવાના ધધામાંથી મારા જેવા અમલદારનું અપમાન કરતાં અને
