________________
૧૨૦
દક્ષિનિધિ સુલભક
કે રાજાને સભાળ, ઉશ્કેરાવા ન દે, નહિ તે આમાંથી ગતપણ થઈ જતાં વાર નહિ લાગે વગેરે.
મહામંત્રી આજે જરા ઉશ્કેરાયેલા હતા, એણે દરવાજા પર વિટને ખૂબ દબડાવ્યેા હતો, રાજદરબાર પાસે વગર કારણે આંટા ન ખાવા કહી દીધું હતું અને બન્ને દિવસમાં એને ત્રણ ચાર વખત • દરવાજા પાસે આંટા મારતા જે હતું એટલે તાકીદ આપી ત્યાથી ભગાડી મૂકે અને આવી રીતે આંટા મારતો કે ખટપટ કરને ફરીવાર જોવામાં આવશે તે તેને નોકરીમાંથી કાઢી મૂકવામાં આવશે. એટલું કહી પિતે અંદર આવ્યા હતા. વિટ શું કરે છે અને કેમ આવે છે અને તેને શું કામ સોંપાયેલું છે તેની ગંધ પણ મહામંત્રીને આવી નહિ. એને તો વિટ જેવા રખડુ લાલચુને રાજમહેલમાં સ્થાન કે પ્રવેશ ન હોય એટલું જ લાગ્યું.
આ દર આવી મહારાજા પાસે સિમાડા પર ચાલતી ખટપટની વિગતો રજૂ કરી, ત્યાં તેફાન વધતા જાય છે એ હકીકત જણાવી.
એક બે પટાવતો જરા માથાં ઊંચકી રહ્યા છે અને ઉશ્કેરણી કરી રહ્યા છે એ જણાવ્યું અને પોતે બે ચાર ટુકડીઓ ત્યાં મોકલવાની ગેવણ કરી રહ્યા છે એટલી વાત કરી. ઊઠતાં ઊઠતાં એ વળી રોકાણું, રાજ્યની નાની મોટી વાત કરવા લાગ્યા. મહારાજા તે વિટ કયાકે મળે અને કયારે સમાચાર સંભળાવે તેની આતુરતામાં જ હતા. વિચક્ષણ મહામંત્રી જોઈ શકયા કે રાજાને કાંઈ મનદુઃખ છે, એમને નકામી વાત કરવાની ટેવ ન હોવાથી મનમાં સમજી રહ્યા. મહામંત્રીએ કલાક સુધી વાત કરી, ઊઠતી વખત વિટને યાદ કર્યો, આવા માણસ રાજમહેલમાં નહાય, નહાવા ઘટે. એની વર્તણુક ઇચ્છવા જોગ નથી. એટલી મહારાજને સૂચના કરી મહામંત્રી વિદાય થયા. સરહદ પર કરેલી ગોઠવણોની વિગત સમજાવી ગયા અને વધારે બાતમી મળશે તો મહારાજાને પિતે જણાવી જશે એટલું કહી ગયા.
