________________
R
દાક્ષિણ્યનિધિ સુક્ષક
૧૨૪
સવ' વાત ગુપ્ત રાખવા કહ્યું, પણ વિટ તે હતા ભંગેરી, એ પાછે પેાતાની મંડળીમાં જમને એઠે ત્યારે સીધી વાતા ન કરી, પણ પાતે રાજાના વિશ્વાસમાં છે અને રા અત્યારે પરીલ પટ ૨૪ ગયા છે અને એ માબતમાં રાજાએ પેાતાને વિશ્વાસમાં લીધા હે ભેવી એવી સાચી અને બળતી વાત કહી. એટલે ગામમાં તે એ વાત અનેક સ્વરૂપે ફેલાવવા લાગી, લેાા અને તર્ક વિતર્ક કરવા લાગ્યા અને મનઘડંત તુક્કાઓ ઉડાવી રાજાની, મહેલની અને રાજ કર્માચારીઓની વાતા કરવા લાગ્યા.
હરિચા મહારાજા પાસે ગયે. એણે પેાતાનું મહત્ત્વ વધારવા વિટમાં કાંઇ દમ નથી એ રીતે જ વાત શરૂ કરી. ખેતા યજ્ઞાભદ્રાનુ મુખ પણ જોઇ શકયા નથી એવી વાત કરી અને એવા હામજી ભામજીનુ આવી વાતમાં કા નદ્ધિ એટલી ટાપસી પૂરી અને વળી વધારામાં જણાવ્યુ કે વિટ તે। એવા ધ્રુજી ગયેા છે અને મહામ ત્રીના નામથી પણ એવે ગભરાય છે કે હવે એ રાજમહેલમાં પગ પણુ મૂકી રાકે તેમ નથી, એના જિા ગગડી ગયા છે વગેરે. આામ ચેાળા સસળી મીઠું મરચું ભભરાવી વિટને નકામા અાવ્યા અને એનાથી કાઈ કામ થઇ શકયું નથી અને થઈ શ તેમ નથી. એટલું જણાવી હજૂરિયે વિદાય થઇ ગયેા.
મહારાનએ વાત સાંભળી વિટને આ વાતમથી પડતા મૂકવાના નિશ્ચય કરી લીધે! અને હરિયાને પેાતાની પાસે સવારે પ્રથમ ડેારે હાજર ચઇ જવા હુકમ કહેવરાવી દીયેા. મહારાજાને આખી રાત વિચાર તે। ઘણા થયા, પણ હજૂરિયેા પેાતાનું કામ જરૂર કરી આપશે એમ એણે ધારી લીધુ, હજૂરિયાની ખેાલવાની રીતભાત મહારાજાને વધારે અસરકારક લાગી. માણસ જ્યારે હૃષ્ટપ્રાપ્તિમાં પાછા પડે છે ત્યારે તરખલાને પણુ આશ્રય લે છે અને તરખટ્ટુ પણુ કામ કરી આપશે એમ કલ્પનાથી માની બેસે છે.
'
