________________
૧૧૮
દાક્ષિણ્યનિધિ શુલ્લક
ક
નાખ્યો હોય, તેને કાંટે કાઢી નાખ્યો હોય, તેનું કાસળ કાઢી નાખ્યું હોય તો પછી યશોભદ્રા તો સ્વતઃ પિતાની જ છે.
આ વિચાર સ્ફવાની સાથે જ મન પરનો બેજો ઓછો થતો હેય એમ મહારાજાને લાગ્યું. એને જાણે બહુ વિચારકપણાને અંગે
આ છૂટકારો સાંપડા છે એમ લાગ્યું અને પોતાના ભેજાના ફળદ્રપપ માટે એણે પોતાની જાતને અભિનંદન આપ્યા. વિકારને વશ પડેલો માણસ કેવો વિવેક ભ્રષ્ટ થઈ જાય છે તેની કલ્પના પણ તેને ન રહી. પોતાને મા જો સગો ભાઈ છે, પિતાના રાજ્યાશ્રય નીચે છે, અત્યારે ગાદી વારસ છે અને ભલે ભોળો અને ભરોસો રાખનાર છે, બીન ખટપટી અને મળતાવડે છે–આ સર્વ વાત મન પર આવી જ નહિ. અત્યારે જે વિચાર પિતાને આવ્યો તેનો અમલ કરવામાં આવે તો હુ ખરાબ થાય, દેટલુ ખાટુ દેખાય અને વશ પરંપરામાં એવા ડાઘ પાડનારના કુટુંબીઓની આખરે કેવી દશા થાય; એ સર્વ વાત ઊડી ગઈ, વિચારમાંથી ખસી ગઈ અને માત્ર વિષય લોલુપી થઈ ભાલ્લુ કાસળ કાઢવાનો નિશ્ચય પર તે આવતો ગયો.
ચૌદશની સવાર થઈ, મોડા જાગરણ પછી અર્ધ શ્વાન-અર્વ તામાં તેલ રાજા સ્વપ્ર સૃષ્ટિમાં અનેક સારા ખરાબ દો અનુભવી મોડા મેડ જાગ્યા, દાતણપાણું કરી બેઠા ત્યાં બહારથી સમાચાર આવ્યા કે વૈદ્યરાજ મહારાજાની તબિયત તપાસવા આવ્યા છે. મહારાજાએ એને આવવાની આજ્ઞા કમને આપી ત્યાં સમાચાર આવ્યા કે વિટ દરવાજ પર આવ્યો છે. વિદ્યરાજ પિતાની સમક્ષ આવી ગયા હતા અને એ વૃદ્ધ ધન્વ તરીનું તેજ એટલુ હતુ કે એને ચાલ્યા જવાનું કહી શકાય તેમ નહેતુ. '
