________________
વિટને ઉપયોગ
હતી. એ રાજાની પાસે આવી પહોંચ્યો કે રાજા એને લઈ બાજુના - કમરામાં ગયા અને ત્યાં વાતચીત શરૂ કરી.
વિટ—“મારા દેવ! આ સેવકને કેમ યાદ કર્યો ? મારા ગ્ય કાય સેવા ફરમાવો.'
મહારાજા–વિટ ! તારૂ એક ખાસ કામ પડયું છે. તારાથી એ કામ થઈ શકશે એમ મને લાગવાથી તને બેલાવ્યો છે.”
વિટ–અમારા દેવી ખોળિયું આપનું છે, આ હાથ પગ આપના છે, અને આ મેજડિયુ પણ આપની છે. જે હોય તે ફરમાન કરી દો.'
મહારાજા– તારી રીત પ્રમાણે તુ તો દરેક વાતને હસી કાઢે છે, પણ મારે તારી પાસે ઘણી અગત્યની અને ખાનગી વાત કરવાની છે અને તેને કામ ઍપવું છે. તુ સાવધ રહી કામ કરી શકશે ?'
વિટ–સાહેબ " જે વાતને નજીવી ન કરીએ અને દરેક વાતને તાણી મગજને હેરાન કરીએ તે પછી અહીં છવાય જ નહિ. વાતને હાની ટાળી નાખવાની ટેવ પાડવાથી ઘણું લાભ થયે છે, નહિ તે દરરોજ છપ્પન વાધા પડે અને સાઠ કજિયી થાય.”
મહારાજા–“ હવે તારૂ તત્ત્વજ્ઞાન તારા મનમાં રાખ. કામ સંપુ તે કરી આપીશ કે નહિ અને વાત તદ્દન ખાનગી રાખી શકીશ કે નહિ તે સવાલના સીધા જવાબ આપ ”
વિટ-મહારાજા ! આ જીદગીમાં હળવા થઈ જવાની જરૂર છે. ઘરસંસારમાં પણ દરેક વાતને તાગ લીધા કરીએ તો સગી બાયડી પણ કંકાસે ચઢી જાય, એટલે હું આપણું રહે, ડું તેનું રહે અને એવા પરસ્પરના મેળથીજ અને લેમૂકના ધોરણે જ સ સાર ચાલે. ”
