________________
દાક્ષિણ્યનિધિ ક્ષુલ્લક
તકનો લાભ લઈ તુ મદિરે પહોચી જ અને યશોભદ્રાને ગમે તેવાં વચન આપી મારી સાથે મેળવી આપ. તારી સેવાના બદલે પૂરત આપીશ.”
પ્રિયંવદાએ તો દેવી યશોભદ્રાનું સ્વરૂપ નજરે જોયું હતુ, એની પાસે હવે મહારાજાનું નામ લેવું પણ અશક્ય હતુ, દેવીના પાકો જવાબ આગળ સમજાવટ બધી નકામી હતી અને એની ઉગ્રતા સહેવાની તાકાત પિતામાં રહેશે કે નહિ તેનો પણ પોતાના મનમાં વસવસો હતો. છતાં રાજાની આજ્ઞા માનવા તે બધાયેલી હતી. એટલે એણે બનતું કરવા રાજાને જણાવ્યું. રાજાને પ્રિયંવદાની શક્તિમાં વિશ્વાસ હતો એટલે તે બધુ ઠીક કરી લાવશે એવી આશા સેવતો આખો દિવસ મહેલમાં જ રહ્યો. પ્રિયંવદા ભેટના કપડાં તથા આભૂષણો પાછી લઈ સાંજ પડવાની રાહ જોવા લાગી.
સાજે ફરી વખત તે દેવી યશોભદ્રાના મહેલ તરફ ગઈ. દરવાજે પહોચી ત્યાં દરવાને ખબર આપ્યા કે તેને મહેલમાં પેસવા ન દેવાને દેવી યશોભદ્રાનો હુકમ છે. તેણે દરવાનને કહ્યું કે પોતે મહારાજાના હુકમથી ખાસ કામ માટે આવેલ છે દરવાન અ દર જઈ પાછા આવ્યો અને જણાવ્યું કે દેવી મળવાની સાફ ના પાડે છે અને તુરત જ મહેલ છેડી જવા ફરમાવે છે. આવી જાતના હુકમ સાંભળવાની પ્રિયંવદાને ટેવ નહાતી એટલે એને પણ આ દરથી કેની જવાળા લાગી, સવારની લાગેલી જવાળા સાંજે વધારે આકરી થવા લાગી અને પિતે દાંત કચકચાવી વરને પાકું કરી ત્યાંથી ચાલી નીકળી. પણ પાછા ફરતાં હવે મહારાજા પાસે વાત કેમ કરવી અને યશોભદ્રાને પાકી નસિયત કરી કેમ ઠેકાણે લાવવી અને ઠેકાણે ન લાવી શકાય તે તેના પર વેર કેમ વાળવું તેની યોજનાઓ મનમાં ઘડવા લાગી.
