________________
દાક્ષિણ્યનિધિ સરક
પુંડરીક –' પણ વાત જરા અટપટી ખટપટી અને વિચિત્ર લાગે તેવી છે. અને કાને એ વાત ન જાય તેવું વચન આપ.”
પ્રિયવદ્યા– એ આપ શું બોલ્યા? ચાથું જાય, પણ આપની વાત મારી જીભ પર નજ આવે. મારા સપના ધણીને કે - મારી માને પણ તેને સણસણુટ ન જાય તેમ આપને ખાતરી આપવાની જરૂર પણ ન જ હાય.”
પુ ડરીક–આ વાત તો તારી રાણીને પણ ન જવી જોઈએ, મંત્રીવરને કે કોઈને કાને ન જવી જોઈએ.'
પ્રિયંવદા–મેં આપને કહ્યું કે મારી જીભે જ કાઈ આપની વાત ન આવે, તેમાં રાણી સાહેબા, મંત્રીશ્વર અને સર્વ સગાં સંબંધી સ્નેહી અને ઓળખીત આવી ગયાં. અને આપની વાત બહાર પાડીને પછી મારે કઈ દુનિયામાં રહેવું ? આપ જે હોય તે - ફુકમ ફરમાવે.'
પુ ડરીક–‘મારી વાત બહાર પડે તે મારી આબરૂ જાય અને મારે મરવું પડે તેવી વાત છે, એટલે ખાસ વચન આપે છે ન જ તને એક કામ સંપાય તેમ છે, માટે વિચાર કરી છે. જે વાત જરાપણ બહાર પડે તો મારે તો આપઘાત કરવો પડે તેમ છે, બોલ તારાથી બનશે ?' કે
પ્રિયવહા- મારા દેવ! મારો પેટમાં આપનું અન છે. આપે અને દાસી મટાડી ઘરભારી બનાવી છે અને છતાં રાજમહેલમાં રહેવા દે છે. મહારાણી બાના મારા પર ચાર હાથ છે. અને આપ મારા પર વિશ્વાસ રાખી મને કામ ઍપવા ઇચ્છે છે. હું એ વિશ્વાસપાત કરૂ એમ આપ ધારો તો તે પછી મારું જીવતર નકામું થાય. આપ વિશ્વાસ રાખો અને જે હોય તે વાત આપ વગર સંદેએ કહી મને હુક્ષ્મ ફરમાવે. આ ખોળિયું આપનો
