________________
વિલેાચન : ૭
“ વિલેચન, તારા જોણુ કામ લઈને આન્યા છું. તારા જ ખપ પડ્યો છે. ',
“અરે શ્રીમાન, તેા ખેલતા કાં નથી ? કહો તે માલ હાજર, અંગનાં ફૂંદાં, ખંગનાં ગુલાખ, કાશીની કમલિની, કૈાશલની કેતકી, મગધની માહિની, રાની રભા, કામરુની કામિની ! હું કાઈ ને છેતરતા નથી, અને તેમાં પણ આપને...” “ મારે માલ લેવા નથી, વેચવા છે. ” સૈનિકે એમ કહેતાં પેાતાની પાછળ રાખેલી છેાકરીને દ્વારીથી આગળ ખેંચી ! “ જો, કેવી સુરેખ તે
""
નમણી છે.
#
“ એસ....તા આજ આપ વેપારી થઈ ને આવ્યા છે, ને હું આપના ગરીબ ગ્રાહક છું! વારુ, વારુ, એ તા સાહેબ, એમ જ ચાલે. કભી નાવ ગાઢેમે, તેા કભી ગાડા નાવમ ચિંતા નહિ !” જરા લહેકા કરતા વિદ્યાચન આગળ આવ્યા, એક આંખને ઝીણી કરી છેાકરીને જોઈ રહ્યો. કસાઈ ઘેટું ખરીઢતાં પહેલાં, કાછીઆ શાકના સાદા કરતાં પહેલાં માલની જાત, એના કસ વગેરે જે ખારીકાઈથી નિહાળે, એ રીતે એ નિહાળી રહ્યો હતા. છેકરીનું એક એક અંગ એ ખારીક દ્રષ્ટિથી વિલેાકી રહ્યો હતા. અને જાણે પાતે પૂરી પરીક્ષા કરી ચૂકચો હોય તેમ ઘેાડી વારે મેલ્યા :
“ સૈનિકજી, છેકરી સુલક્ષણી છે. રાખી મૂકા ને! વારવાર આવા માલ બજારમાં આવતા નથી. ”
re
ના ભાઈ, ના. ચંપાની લડાઈમાંથી એક આ છે।કરી અને એક એની મા એમ એને ઉપાડી લાળ્યેા હતા. એની
