________________
શ્રેષ્ઠિ ધનાવહે ::૧૫
cr
ગયા. અને કહેવા લાગ્યા : “ ચક્ષિકા, આપણે એટલુ ન કરીએ કે દાસીઓના-છેકરીઓના વેપાર ખધ કરીએ; માત્ર દાસા જ વેચીએ. એ લડધા તરફ મને જરાય યા—માયા નથી જાગતી.”
“કાઈ શ્રમણ ભેટી ગયેા લાગે છે! ભગતડા થયું.
""
છે શું ?
ર
ના, ના, ભગત તેા શું ? સાત પેઢીના આ ખાપુકા જમાવેલા ધંધા છે, પણ આ છેકરી ભારે વિચિત્ર છે. અને જોયા પછી ઘણા વિચાર આવે છે. આવા નમળે! હું કદી નહાતા પડયો.”
“ અરે, તારા વિચારવાયુનું મૂળ જ એ કરી છે. કાલે સવારે જે પહેલા આવશે, એને વેચી દઈશ. એ જ અપશુકનિયાળ લાગે છે. અઠવાડિયાથી ધધા જ ચાલતા નથી.” “ના, ના, એવું ન કરીશ, અક્ષિકા ! ”
''
“તારી એક પણ નહિ સાંભળું. કામરૂ દેશની કામિની અથવા રારૂની રંભા જેનું મન ચળાવી ન શકી એનું મન એક છેકરી ચળાવી જાય, એ તે ન બનવાનું મને છે. આ લાગણીવેડા ભૂંડા છે. આ તા વેપાર છે. વેપારમાં તા વેપારની રીતે બધું ચાલે ! એ છોકરીનેતા જે મળે તે લઈ ને વેચી નાખે જ છૂટકે. એ જશે તેા તારું મન થાળે પડશે. પુરુષાનાં ચિત્ત ભારે ચંચળ ઘડ્યાં છે ઘડનારે !” યક્ષિકાને વિલેાચન જેવા પ્રતિષ્ઠિત વેપારીને પણ લાડમાં તુકારે ખેલાવવાના ખાનગી અધિકાર હતા.
tr
“હું ઘરાક લાવી દઈશ, ” એટલું કહીને વિદ્યાચન
