________________
૨૮૨ : મત્સ્ય–ગલાગલ
મંત્રીરાજ! જુઓ પણે ઉત્તર દિશામાં મેઘ ચઢતા આવે. આકાશમાંથી બાફ વરસે છે. નક્કી ચારેક દિવસમાં વરસાદ આવી પહોંચ્યું સમજે.”
વાદળના રંગ એવા જ છે.' “આ વર્ષે વરસાદ કંઈક વહેલે આવી પહોંચ્યો”
ધરતી વહેલી સુખ પામશે, મહારાજ ! સૂકાં વનમાં ફરીને થાકેલાં ગૌધણ ચારે ચરતાં આશિષ આપશે. કૃષિકારો આનંદમાં આવી જશે. પૃથ્વી હરિયાળું ઓઢણું એાઢશે. નદી સરેવર છલકાઈ જશે. ધરતીને ધણુ તુષ્ટમાન થયો! હવે અવન્તિને પતિ તુષ્ટમાન થાય તેટલી વાર છે.”
સંગ્રામ શરદ ઋતુ સુધી મુલતવી રહેશે, મંત્રીરાજ! મુનિઓ જેવાં ચાતુર્માસ કરે એવાં રાજાને પણ ચાતુમાસ! ન અવાય ન જવાય !”
“રાજા અને મુનિ–સત્તા અને સેવા–આખરે તે લેકકલ્યાણની જ બે ભૂમિકાઓ છે ને! રાજા તે યોગી, યોગી તે રાજા !”
“ખરેખર, મારા શસ્ત્ર કરતાં આ શબ્દ વધુ બળવાન છે. મંત્રી રાજ, યુદ્ધ સ્થગિત રહ્યાના વર્તમાન પ્રસારી દે! ભલે, સહુ નિરાંતે ચાતુમાસ નિર્ગમન કરે!
“જેવી આજ્ઞા!’
મંત્રીરાજ બહાર નીકળ્યા. એ આજે ચાલતા નહેતા, ઊડતા હતા. એમની શાન્તિની ઝંખના કંઈક સાકાર રૂપ લેતી હતી.
