________________
પહેલા આદર્શ : ૨૬૯ તપ અને ત્યાગ એ જ મહાન ધર્મ ! વેર એ આદરવા લાયક વસ્તુ નહિ, ક્ષમા એ જ મહાગુણુ ! સખàાનો નિષ્ઠુરતા તે જ નાશ પામે; નિમાની નિરાધારતા તા જ ટળે; તેા જ આ સંસારમાં સાચું સુખ સ્થપાય. આજે તે જે સમળ થયે તે નિમળેને કચડવાના પેાતાના ધમ' માની બેસવાને, સમળ એમ નહિ માને કે નિર્બળના રક્ષણના ભાર પેાતાને માથે આળ્યેા. પૃથ્વીને સુખી, શાન્ત ને સમૃદ્ધ બનાવવા માટે આ સિવાય અન્ય કાઇ માર્ગ નથી !
6 ભગવાન તા મધુ કહે, પશુ પગ પર કુહાડા કાણુ લે? ’ ‘મહારાજ, એ લેનારા ય પડચા છે. 'बहुरत्ना वसुंधरा . આ ધરતીના ભાર તેા એવા જ વેઠી રહ્યા છે. રાજા ઉદયને એક વાર રાત્રિના વિચાર કર્યો કે અહા, એ ગ્રામનગરને ધન્ય છે, એ રાજા–શેઢાને ધન્ય છે જેઓ શ્રમણુ ભગવતનાં દર્શન–વંદન કરે છે. શ્રમણુ ભગવંત અહીં આવે તા હું દન-વંદન કરું, ઉપાસના પણ કરું. જોગાનુજોગ વિચિત્ર છે. બીજે જ દિવસે સવારે શ્રમણુ ભગવંત ત્રીતભય નગરના મૃગવનમાં પધાયો. રાજા તા અત્યંત હર્ષિત થયા,ને પ્રભુના દશ'ને ગર્ચા. ભગવાને ઉપદેશ આપતાં કહ્યું: ‘સ’સારના આ મત્સ્યગલાગલ ન્યાયના કાણુ અંત આણશે ? આજ સુધી સબળના હાથેામાં નિખ`ળ પિલાયા છે. હવે નિષ ળ હાથેા પાસે સબળ કારે ક્ષમા માગીને પેાતાની સખળતા શાભાવશે ? સંસારના દુધ્ધકને પેાતાનાં તપ-ત્યાગથી કયા રાજા કચારે ખાળશે અને એ રીતે રાજાના વર્તનના અનુકરણમાં માનનારી પ્રજા સામે એક અદ્ભુત આદશ રજૂ કરશે ?’ ભગવાનના ઉપદેશ સાંભળી
