________________
મસ્ય ૨૧મુ
કુંવરી કાણી ને રાજા ક્રિએ અવનિપતિ પ્રદ્યોત મંત્રણાગૃહમાં બેઠા હતા. દાસીએ જેવા ખબર આપ્યા તેવા જ મહારાજ અંતઃપુરમાં જવા ઊભા થયા. એમણે જતાં જતાં મંત્રી રાજને કહ્યું: “લાડલી બેટી કંઈ રઢ લઈને બેઠી હશે. વાસુને કંઈ કઈ વાતની કદી ના પાડી છે, તે આજે ના પડાશે? મંત્રી રાજ, તમે શેષ કામ પતાવીને શીઘ આવે. કદાચ તમારે ખપ પડે! એક તે બાળહઠ ને વળી એમાં સ્ત્રીહઠ ભળે, એટલે થઈ રહ્યું.”
મહારાજ પ્રદ્યોત રવાના થયા. તેમણે માર્ગમાં જ દાસીને ડુંઘણું પૂછી લીધું. બાકીનું સેજમાં પડેલી વાસવદત્તાની પીઠ પર ને મસ્તક પર હાથ ફેરવતાં પૂછી લીધું.
વણ શીખવી છે ને, પુત્રી! વાતમાં વાત એટલી જ ને? “હા, પિતાજી!”
અવન્તિ તે નૃત્ય, ગીત ને વાદ્યની ભૂમિ છે. અહીં વીણાવાદકેને ક્યાં તૂટે છે?”
