________________
૧૨૪ : મચગલાગલ કસેટ પર પરીક્ષા લેવાનું સૂચવતા ને એ રીતે સંઘની પુનરચના માટે આગ્રહ કરતા.
“છતાં જ્ઞાતાશૈલી-કથાશૈલી પર ઉપદેશ દેનાર ભગવાન નવી નવી રીતે બોધ આપતા. કોઈ વાર કહેતાઃ “ગી જ આદર્શ રાજા બની શકે, કદાચ આ વાત આદર્શ રાજવી માટે હોય. છતાંય સામાન્ય રાજવી પણ સારાં સુશીલ માતપિતાથી જન્મેલે, પોતે મર્યાદાવાળો ને લોક માટે મર્યાદા બાંધનાર, પિતાનું ને પારકું ક્ષેમકલ્યાણ કરનાર, જનપદને પિતા, પુરોહિત, સેતુ ને કેતુ ધન મેળવવામાં ને તેને ઉપયોગ કરવામાં કુશળ, બળવાન, દુર્બળને રક્ષક, નિરાધારાને આધાર ને દુને દંડ દેનાર હોવો જોઈએ.”
આ વેળા ફૂલની આસપાસ મધુમક્ષિકાઓ ગુંજારવ કરી રહે એમ અનેક પ્રશ્નો ગુંજારવ કરી રહેતા કેઈ કહેતુંઃ
પ્રભુ, ખૂબ ભેગ ભેળવીને આદમી આખરે કઈ દિવસ પણ ધરાઈ જાય ખરો ને !”
“ભાઈ જલથી સમુદ્ર કદી સંતુષ્ટ થાય છે?”
પ્રભુ, આપના ઉપદેશની અસર કેઈની ઉપર ન પણ થાય એમ ખરું !”
અવશ્ય, ગમે તે કુશળ ચિત્રકાર પણ સારી ભીંત વગર સુંદર ચિત્ર ન દેરી શકે.”
“મહાપ્રભુ, જે પુણ્યશાલી ન હોય તે પાપી કહેવાયને !”
“ભાઈ, કેટલાક જીવો આકાંઠે પણ નથી, પેલા કાંઠે પણ નથી. એમને એકાંત ભાવે પાપી કે પુણ્યશાલી ન કહી શકીએ.”
