________________
૮ હું વીર શજવો.
“ મારા પતિદેવ એકાએક અવસાન કૌશાંખી અનાથ છે, ને કાઈ તમારી સાથે નથી. વળી અમે કાઇ તમારાં વેરી નથી. માણસના અંત સુધી–મૃત્યુ સુધી જ હાય વીરત્વ પર મુગ્ધ છે.
સતીમા : ૧૫૭
પામ્યા છે. હવે
લડવા માગતુ તેમ જ વેર પણ છે. હું તમારા
“ માટે હું શાણા રાજવી,
66
હું વિનતિ કરું છું કે અત્યારે પાછા ફરી જાએ. મારા પુત્ર ઉદયન બાળક છે. વળી જગષ્ટિએ મારે શાક પણ રાખવા જોઈએ. પાંચ વર્ષની હું મહેતલ માગું છું. કોશાંખીના જતિ કિલ્લાને સમરાવી લેવા ઢો, પુત્રને રાજ પર બેસાડી લેવા ઢો. પછી ઘીના ઠામમાં ઘી પડી રહેશે. પ્રીતિ પરાણે થતી નથી. પુષ્પ પણે પ્રફુલ્લતુ નથી, માટે હું વીર રાજવી, મારી આટલી વિનતિ માન્ય કરશેા. ઘેરા ઉઠાવી લેશે, ને કૌશાંખીના કેટ કિલ્લાના સમારકામમાં ચેાગ્ય મદદ કરશે.
“ જો આ પત્રનો નિષેધમાં જવામ આવશે, તા મારા જોદ્ધાઓ, મરી ફીટવા તૈયાર છે. એ મરશે-સાથે બીજા ઘેાડાઘણાને પણ મારશે. વળી જેને માટે તમે યુદ્ધ નોતરીને આવ્યા છે. એની માત્ર રાખ જ તમારે હાથ આવશે. આશા રાખું છું કે વેરથી નહિ પણ પ્રેમથી કૌશાંખીને જીતશે. ”
પત્ર પૂરા થઈ ગયા, સતી રાણી મ ંત્રીરાજની ચતુરાઈ પર મુગ્ધ થઈ ગયાં. એમના નિરુત્સાહી હૃદયમાં આશાના
