________________
૨૧૪ : મત્સ્ય-ગલાગલ
માટે નિષેધ છે. આ તે અપરાધીને દંડ દેવાના છે. આ મૃગયા ન કહેવાય; આ તા રાજધર્મનુ પાલન કહેવાય--- આતતાયીને રાજ—દંડ કહેવાય.
• ચતુર માણસાને શબ્દોના અનેક અથ કરતાં આવડે છે. સારું, સિધાવા ને સફળ થાઓ. પણ પેલી સાંજની સજા વિષે વિસ્મરણ થવું ન ઘટે. ’ રાણીએ કટાક્ષ કરતાં કહ્યું, રાણીજી, વત્સરાજ એકવચની છે.’
C
• આજ તે! હું પોતે આપને મુગટ પહેરાવીશ ને અખ્તર પણ હું જ સજાવીશ, નાથ! એટલી સેવા કરવાની દાસીને અનુજ્ઞા મળવી જોઈ એ. '
· અરે, સામ્રાજ્ઞીને આ દીન-ભાવ શેાલે? ઘડી ભર પહેલાંનાં સામ્રાજ્ઞીની આ રવૃત્તિ !?
,
· સ–નાથ સ્રો પાસે સામ્રાજ્ઞીના રુઆમ હાય છે, નાથ વિનાની એકલી સ્ત્રી કીડીથી પણ કમજોર છે, ’ રાણીએ ખખ્ખર તથા ધનુ—માણુ પહેરાવતાં કહ્યું.
X
ઘડી પહેલાં સ્ત્રીના સેવક થઈને રસિત્રનાદ માણી રહેલા મહારાજ વત્સરાજ હવે ઉપવનામાં તાતાં તીરના ટકારવથી વનને ગજવી રહ્યા હતા. રાણીના લીલા-કમળના મારથી ત્રાઃ—તેાખા પાકારનાર વત્સરાજને ઉપરથી ધૂમ તપતા સૂ, માનાં ઊંડાં નદી-નાળાં કે ભૂખ-તરસ હેરાન કરતાં નહાતાં. છતાં પેઢા હાથી પણ અજખ હતા. આ જગલામાં આવા હાથી કદી આવ્યે નહાતા. વત્સરાજનાં તાતાં તીર, પુષ્પ પરથી પાણીનું મિઠ્ઠુ સરી પડે તેમ, હાથીના
