________________
મસ્યા તેરમું
હાથનાં કર્યા હૈયે શરદરડતુને ઠંડોગાર વાયુ જેમ ઉપવનને ઊભાં ને ઊભા બાળી નાખે છેઃ એમ બધી ધરાને ઉજજડ કરતે રાજા પ્રદ્યોત કૌશબીને ઘેરો ઘાલીને પડ્યો છે. કાલભૈરવ જેવા પ્રદ્યોતને તલવારના બળથી પાછો કાઢવો અશક્ય થતું જાય છે. નાની નાની સૈન્ય ટુકડીઓ લડવા ગઈ તે ગઈ. પાછી ફરી જ નથી. શત્રુના લશ્કરને તે મહાસાગર ઘૂઘવે છે. એમાં આ શેઠ ઈધન જેવાં વત્સદેશનાં સૈન્ય એને શું બુઝવી શકે !
રાજા શતાનિક ભારે વિમાસણમાં પડ્યો છે. પિતાની હાર ઉપર હારના સમાચાર એને મળી રહ્યા છે. એની ડાબી આંખ ફરકી રહી છે. અપશુકન પર અપશુકન એ જોઈ રહ્યો છે. પંખીઓ અમંગળ સ્વર કાઢે છે. ધ્વજા પર ગીધ આવીને બેસે છે. શિયાળવાં આખી રાત રડ્યા કરે છે. ધર્મ અધ્યયનના ગ્રહોમાં નર્યો સાપ નીકળે છે. રાજશાળાની ગાયનાં દૂધ એાછાં થઈ ગયાં છે. ઘડા હણહણતા નથી. હાથીઓને મદ ઝર બંધ થયે છે. ભયંકર કાળમૃત્યુની છાયાએ બધે સે પાડી દીધું છે.
