________________
અવન્તિપતિ પ્રદ્યોત : ૧૨૫ “એવા તરફ કે ભાવ રાખવો જોઈએ?” " “પ્રેમભાવ. આપણે સામાની નિર્બળતાઓ જાણીએ, છતાં એના તરફ પ્રેમ ધરાવીએ એનું જ નામ ધર્મ. માણસનું મન નિર્બળ છે, પણ હૃદય મહાન વસ્તુ છે. મન અને હૃદય વચ્ચે સદા સંગ્રામ ચાલે છે. હૃદય જીતે ત્યારે માણસના જીવનમાં અજબ પલટે આવે છે. રાજાઓ માટે એક નાને શે નિયમ આપું. રાજાએ જે એટલું જ કરે કે પિતાના સુખભેગે-જેનાથી અન્ય જીવને દુઃખ પહોંચે છે તે છાંડી દે. નિર્દોષ સુખને સદા વાંછે ”
ગુરુદેવ છેલ્યા. શિષ્ય તો આ ગુરુપ્રસાદ મેળવવામાં લયલીન બન્યા હતા. પણ ઘેડે જ દૂર ઊંઘવાને ઢગ કરીને પડેલો, પણ કાન માંડીને કથા સાંભળી રહેલો ચિતારો આ સુનિની ધર્મકથા પર ચિડાતું હતું. એ આગળ આવતી રાજકથા માટે આકાંક્ષિત હતે.
ગુરુએ આગળ ચલાવ્યું. રાત્રિ નીરવ રીતે આગળ ધપી રહી હતી:
જેઓના કાન માત્ર જ મારા ઉપદેશને સાંભળવા તૈયાર હાય, પછી ભલે એનાં મન-દેહ એને અમલ કરવા તૈયાર ન હેય, અરે, મારા ઉપદેશના અર્થને અનર્થ પરિણત કરનાર હિય, પણ એને હું મારી ઉપદેશસભા માટે અધિકારી ન લેખું. આત્માની ખૂબી ઔર છે. ન જાણે એ કયારે, કઈ પળે જાગ્રત થઈ જશે! જગમાં-આત્મામાં શ્રદ્ધા રાખતાં શીખે!”
પણ ભગવાનની વાત પરની શ્રદ્ધાને ડેલાવી નાખે તે બનાવ તરત જ બની ગયા. મહાકાળ અવનિપતિ
