________________
૧૮ : મત્સ્ય-ગલગલ
પડી કે આ તે રાજ અતિથિ છે. મહારાજા શતાનિક રંગશાળા નિર્માણ કરી રહ્યા છે, એમાં મૂકવા માટે મહારાણી મૃગાવતીની છબી ચિતરાવવાની છે. એ માટે ભારતવર્ષમાં સુવિખ્યાત યક્ષમંદિરના ચિતારા રાજશેખરને તેડ્યો છે. લબ્ધિવંત છે. માત્ર એક અવયવ જોઈને સાંગોપાંગ છબી દેરી શકે છે!
વિલેચનની ઉત્સુક આંખે નિરાશ થઈ પાછી ફરી. એ કંઈ અત્યારે છબી પડાવવા નીકળે નહોત!
અરે વિલેચન!” યક્ષિકા એને શોધતી હતી અહીં આવતી દેખાઈ. વિચને એની સામે માત્ર એક લુખ્ખી નજર નાખી, કંઈ જવાબ ન આપે.
શું કરે છે?”
“છબી દેરાવું છું, યક્ષિકા! પેલો યક્ષમંદિરને ચિતારો રાજશેખર આવે. ચાલ, તારી છબી દેરવા એને કહું !” ને વિચને યક્ષિકાના પ્રચંડ દેહ પર નજર નાખી. સુંદર શુર્પણખા! ઈતિહાસની શુર્પણખા કદાચ કુરૂપ હતી; એની આ યક્ષિકા એવી નહતી! એની દુકાનની વિશ્વાસુ વાણેતર હતી, સાથે સાથે એ વહાલસોઈ પત્ની પણ હતી, લાડ લડાવનારી માતા પણ હતી, ભાવભરી ભગિની પણ હતી: યક્ષિકા અનેકરૂપ હતી.
એ દહાડા ગયા, ગાંડા !” ને યક્ષિકાએ પોતાના દેહ પર એક સ્નિગ્ધ નજર નાખી ! “વિવેચન, રાજશેખર તે જ૮ પ્રકારના નાયકે ને ૩૮૪ પ્રકારની નાયિકાઓની છબી
