________________
મત્સ્ય ચેાથુ દૃષ્ટિ તેવી સૃષ્ટિ
દિવસા વીતી ગયા છે ને ચંદના તેા પાછી હતી તેવી થઈ ગઈ છે. એ જ કામકાજ, એ જ નૃત્યગાન, એ જ આનંદૅ—ઉલ્હાસ ! પણ વચ્ચે વચ્ચે ચંદના કદી ગભીર બની જાય છે, અને માતાતુલ્ય મૂલા શેઠાણીના પ્રેમમાં કઈક ખૂંચ્યા કરે છે! પણ મસ્તીભરી ચઢના ભાવિના ખેાળે બધું ભૂલી ખીજી પળે આનદમાં ડાલવા લાગે છે.
ધનાવહ શેઠ તેા એના જીવનદાતા હતા. ચઢના એમના માટે જીવ આપીને પણ કંઇ સેવા થઈ શકતી હાયતા જીવ આપવા તૈયાર હતી. અરે, રાજવંશની કેટલીય રૂપાળી છેકરીએ ગુલામડી તરીકે પકડાયા પછી કેવી દુર્દશા પામી હતી અને પાતે! આજે એના તરફ કાઈ ઊંચી આંખે જોઇ શકે તેમ નહોતું.
પણ જે દિશામાંથી રાજ મીઠા શ્વાસે આવતા, ત્યાંથી આજ અગ્નિની આળ આવતી હતી. વાતાવરણ ભારેખમ હતું. આજ સવારથી શેઠાણી ને ભૈરવી ઘરમાં નહોતાં. શેઠ મહાર કામે ગયા હતા. વશાખના મહિના આંતરબાહ્ય તપતા હતા. ચંદનનાં કચેાળાં ને શીતળ પેયા વગર રહેવાય તેમ નહોતું. સુંદર વીંઝા ને દહીં શ્રીખંડનાં ભાણાં પાસે તૈયાર હતાં,
