________________
શ્રેષ્ઠી ધનાવહ : ૧૭
ભારે રમૂજ ! ઘર ઘરના દરવાજામાં પ્રજાજને આ તમાશો જેવા આવીને ખડા થયા હતા. ખૂબ મજા જામી. વાહ ભાઈ વાહ! ખૂબ કરી ! એ પકડી પાડ્યો ગુલામને ને ભરબજારે બધાની સામે માંડ્યો ફટકારવા! આવી ટાઢમાં ભારે કાશ્મીરી શાલમાંથી હાથ બહાર કાઢીને જોરથી ચાબૂક વીંઝ એ કંઈ ઓછી મહેનતનું કામ હતું ! ગુલામના મેંમાંથી લોહી જતું હતું, એ હાથ જોડતું હતું, પણ પેલે બમણુ આવેશથી ટાકરતા હતા. જોકે હસતાં હતાં. ભારે રમૂજ! સવારના પહેરમાં સુંદર રમૂજ માણવા મળી.
પણ વિલેચનનું દિલ અત્યારે રમૂજ માટે તૈયાર નહોતું. એણે એ દશ્ય તરફથી માં ફેરવી લીધું ને દૂર દૂર ક્ષિતિજ સુધી નજર નાખી. પઢનાં પંખેરું ચારે ચૂગવા અહીંથી તહીં ગાતાં ગાતાં ઘૂમી રહ્યાં હતાં. વિવેચનની વ્યગ્ર દૃષ્ટિને એ જોવામાં કંઈક આસાયેશ મળી. ત્યાં તે એ ધરી માર્ગ પર એક રાજકાથી ઘટા વગાડતે આવતે દેખાયે. સેથી રસેલી અંબાડી તેજનાં અંબાર છેડતી હતી. એમાં દેવકુમાર જેવો કોઈ પુરુષ બેઠેલો હતો.
વિલોચને ઉત્કંઠાથી બે ચાર જણાને પૂછ્યું કે શ્રેષ્ઠી, કઈ મહાજન, કેઈ વ્યવહારીઓ ગુલામોની ખરીદીએ તે આવતો નથી ને ! અરે ચાલ, આજ ભારે તડાકો પડશે! આજ છોકરીઓ બધી વેચી નાખું! પછી દેખવું નહિ ને દાઝવું નહિ! કૌશાંબીના દાસબજારમાં મારા જેટલે માલ પણ છે કેની પાસે ? વિલેચનની આંખમાં અવનવું તેજ ભભૂકી ઊઠયું. પણ થોડી વારમાં એ નિરાશ થઈ ગયો. એને ખબર
