________________
મસ્ય ત્રીજું
મૂલા શેઠાણી ઊડણ ચરકલી જેવી ચંદના, અમે કહીશું કે, ખરેખર ભાગ્યશાળી હતી. એ આવી ત્યારથી ધનાવહ શેઠના ઘરમાંથી અમાવાસ્યાને અંધકાર સરી ગયા છે ને પૂનમની ચાંદનીને શીતળ છંટકાવ સર્વત્ર વ્યાખ્યા છે.
શેઠ-શેઠાણીના હૃદયમાં હજી સુધી ભરી પડેલી સંતાનની માયા ચંદના પર ઠલવાઈ રહી છે. લીલા વનની પોપટડી જેવી ચંદના કળા કરતી, જંગલની મૃગલી જેમ આખો દિવસ કૂદ્યા કરતી. ભાતભાતના શણગાર એના માટે આવતા, રંગરંગનાં વસ્ત્રો એને માટે મંગાવાતાં અને ખૂબી તે એ હતી, કે ગમે તેવાં વસ્ત્ર કે અલંકાર ચંદનાને અડીને અરધી ઊઠતાં. અલંકારથી ચંદના શોભે છે કે ચંદનાથી અલંકાર દીપે છે–રસશાસ્ત્રીઓ માટે એ ભારે મૂંઝવણને પ્રશ્ન રહેતે. ચંદનાને પડ્યો બોલ શેઠશેઠાણ ઝીલતાં.
ચંદના ભૂતકાળ ભૂલી રહી હતી, ને સુખદ વર્તમાનની કું જેમાં કેકા કરી રહી હતી. આજ નાગપાશસ કેશકલાપ બાંધી રાસ રમવા જતી, કાલે પાયે સુવર્ણન પુર બાંધી
