________________
૧૧૮ આવશ્યકનિયુક્તિ હરિભદ્રીયવૃત્તિ સભાષાંતર (ભાગ-૩) जोऽवि एइ आलावगो पुव्वपढिओ तंपि विण्णासणत्थं पुच्छंति, सोऽवि सव्वं आइक्खड़, ताहे ते तुट्ठा भणंति-जइ आयरिया कइवयाणि दियहाणि अच्छेज्जा ततो एस सुयक्खंधो लहुं समप्पेज्जा, जं आयरियसगासे चिरेण परिवाडीए गिण्हंति तं इमो एक्काए पोरसीए सारेइ, एवं
सो तेसिं बहुमओ जाओ, आयरियाऽवि जाणाविओत्तिकाऊण आगया, अवसेसं च वरं 5 अज्झाविज्जउति, पुच्छंति य-सरिओ सज्झाओ ?, ते भणंति-सरिओ, एसच्चेव अम्ह वायणायरिओ
भवउ, आयरिया भणंति-होहिइ, मा तुब्भे एतं परिभविस्सह अतो जाणावणाणिमित्तं अहं गओ, ण उण एस कप्पो, जओ एतेण सुयं कन्नाहेडएण गहियं, अओ एयस्स उस्सारकप्पो करेयव्वो, सो सिग्घमोस्सारेइ, बितियपोरुसीए अत्थं कहेइ, तदुभयकप्पजोगोत्तिकाऊण, जे य अत्था
આવડતા હતા તેને પણ (તેના પણ શંકિત અર્થોને) સ્થિર કરવા માટે પૂછવા લાગે છે. તેઓ 10 ५५सर्वन। उत्तर पे छ. 20 शत मानहित थयेला साधुसो ४ छ-". यार्य ४ 2415
દિવસો ત્યાં રહે તો આ શ્રુતસ્કંધ ઝડપથી સમાપ્ત થાય. જે શ્રત આચાર્ય પાસે લાંબા કાળે ક્રમશઃ ગ્રહણ કરાય છે. તેને વજસ્વામી એક જ પૌરુષીમાં શીખવાડી દે છે.” આ પ્રમાણે વજસ્વામી સાધુઓને બહુમાન્ય થયા. આચાર્ય પણ “સાધુઓને પણ વજસ્વામીની શક્તિનો ખ્યાલ આવી
ગયો હશે” એમ જાણી પાછા આવ્યા. (આ બાજુ સાધુઓએ સંકલ્પ કર્યો હતો કે) બાકીનું શ્રુત 15 १४स्वामी ४ u. तो साई. मायार्थ अधाने पूछे छ: "स्वाध्याय सारो रह्यो ?' साधुमासे : -"SL ® ! पूरा ४ स२४२त्यो, २॥ ४ मा२॥ वायनाचार्य थामी."
આચાર્ય મહારાજે કહ્યું–થશે, તમે એમનો અવિનયાદિ ન કરો તે માટે જ એમની શક્તિને જણાવવા હું અન્ય ગામે ગયો હતો, અત્યારે વજ વાચનાચાર્ય માટે કથ્ય નથી કારણ કે તેમણે
આ શ્રુત (ગુરુગમથી નહીં પણ) કાન રાખી સાંભળવાવડે ગ્રહણ કર્યું છે. તેથી તેમને ઉત્સારિકલ્પ 20 ४२॥44। योग्य छ." ("उत्सा२४८५=भ हिवसमा ४ बहिसने योग्य सूत्रनी वायना
अपाय ते. इति टिप्पणे) स्वामी सूत्र भने अर्थ उभय भाटे योग्य छ म ए मायार्य શીધ્ર ભણાવવાનું ચાલુ કરે છે. બીજી પૌરુષીમાં અર્થની વાચના આપે છે. આચાર્યને પણ જે
५१. योऽप्येति आलापकः पूर्वपठितस्तमपि विन्यासनार्थं पृच्छन्ति, सोऽपि सर्वमाख्याति, तदा ते तुष्टा भणन्ति-यद्याचार्याः कतिपयान् दिवसान् तिष्ठेयुस्ततः एष श्रुतस्कन्धो लघु समाप्नुयात्, 25 यदाचार्यसकाशे चिरेण परिपाट्या गृह्यते तदयमेकया पौसध्या सारयति, एवं स तेषां बहुमतो जातः,
आचार्या अपि ज्ञापित इतिकृत्वा आगताः, अवशेषं च वरमध्याप्यतामिति, पृच्छन्ति च-सृतः स्वाध्यायः ?, ते भणन्ति-सृतः, एष एवास्माकं वाचनाचार्यो भवतु, आचार्या भणन्ति-भविष्यति, मा यूयमेनं परिभूत अतो ज्ञापनानिमित्तमहं गतः, न पुनरेष कल्प्यः , यत एतेन श्रुतं कर्णाहेटकेन गृहीतम्, अत
एतस्योत्सारकल्पः कर्त्तव्यः, स शीघ्रमुत्सारयति, द्वितीयपौसध्यामर्थं कथयति, तदुभयकल्पयोग्य इतिकृत्वा, 30 ये चार्था
