________________
પુનર્જન્મ
વળી પુનર્જન્મની માન્યતાના અભાવે જગતમાં “મસ્ય ગલગલ જેવી હાલત થાય છે.” બળીયાના બે ભાગ જેવું બને છે. લુંટફાટ, ખૂન, ભ્રષ્ટાચાર, એટમ આદિ બેઓની વૃષ્ટિ દ્વારા કરેડે અબજો માનવને સંહાર, પ્રજાને અનેક વિધ પ્રયત્ન છતાં અણુબોમ્બના અખતરા બંધ નહિં કરવાને આગ્રહ, આ બધું શાથી? એ ખૂબ ઊંડા ઉતરીને વિચારીશું તે આપણને સમજાશે કે જીવના અસ્તિત્વની કેવળ આ ભવ પૂરતી જ માન્યતાના હિસાબે આ બધી મત્સ્યગલાગલ જેવી સ્થિતિ વિસ્તાર પામી છે.
આધુનિક વૈજ્ઞાનિકે એ ગમે તેટલા આવિષ્કાર કરી જગત સમક્ષ અનેક ભૌતિક અનુકૂલતાનાં સાધન ઉપસ્થીત કર્યા. પરંતુ જગતમાં શાંતિ ક્યાં છે?
પુનર્જન્મને માનનારાઓએ જગતનું જે ભલું કર્યું છે, તેવું ભલું અદ્યાપિ પર્યત જડવાદીઓએ નથી કર્યું. પુનર્જન્મને માનનાર રાષ્ટ્રોએ જગતમાં જેવી શાંતિ ફેલાવી છે, તેવી શાંતિ કોઈ જડવાદી રાષ્ટ્રોએ ફેલાવી નથી. પુનર્જન્મને માનનારાઓએ જેવી રાજ્યભક્તિ અને રાજાની ભક્તિ કરી છે, તેવી જડવાદીઓએ કદાપિ કરી નથી.
પુનર્જન્મને માનનારાઓ જ ઈશ્વર અને ગુરૂની ભકિત કરે છે. સર્વ ની દયા કરે છે. પોતાના આત્મસમાન અન્ય આત્માઓને માની કેઈને દુઃખ આપતા નથી. લડાઈટંટા વિગેરે પાપકર્મથી દૂર રહે છે. સર્વ જીવોનું ભલું ચાહે છે. નીતિધર્મમાં ચુસ્ત રહે છે. હૃદયમાં પુનર્જન્મની પડેલી ઊંડી છાપ,
