________________
પુણ્ય-પાપ સ્વરૂપે કર્મનું વિભાજન
૧૪૭, રૂઢિની પ્રાપ્તિ માટે પ્રયત્ન પણ કરે જ પડશે. પરંતુ એ રીતે થતા પ્રયત્ન દ્વારા રૂદ્ધિઆદિ મળી જાય તે પણ એ રૂદ્ધિ અદિ મને વિષયાસક્ત, અભિમાની અનીતિકારક કે સ્વાર્થી બનાવી દે એવી નહિ મળતાં, નીતિના માર્ગથી પ્રાપ્ત થઈને તેને ભેગવટો અનાસક્ત અને વૈરાગ્યભાવે ભેગવતાં અંતે શાલિભદ્રજીની માર્ક આત્મસ્વતંત્રતાના માગે લઈ જનારી બને એવી મળજે.
આ જીવ, પૂર્વભવમાં અનેક વખત રૂદ્ધિવંત બન્ય હશે. અનેક દેવાંગનાઓનો સ્વામી પણ બન્યા હશે. પરંતુ તેવી રૂદ્ધિની પ્રાપ્તિમાં મારું જીવન, છળ-પ્રપંચ-હિંસાઅસત્ય અને વિષયાસક્ત બની રહેલું હોવાથી જ વારંવાર જન્મ-મરણ કરવા વડે મારૂં સંસાર ભ્રમણ હજુ પણ ચાલુ જ રહ્યું છે. આ રીતની સમજવાળે -વિવેકવાળે અને તે સમજ પ્રમાણે રૂદ્ધિપ્રાપ્ત સંગેમાં પણ શાલિભદ્રજીને આદર્શ, દ્રષ્ટિ સન્મુખ બનાવી રાખનાર જ વાસ્તવિક રીતે શાલિભદ્રજીની રૂદ્ધિ કેવી હતી તે સમયે ગણાય. બાકી તો લેકસંજ્ઞાએ ગતાનુગતિએ “શાલિભદ્રજીની રૂદ્ધિ મળજે” બાહુબલજીનું બળ હેજે, એમ કહેનાર કે લખનાર અજ્ઞાન જ ગણાય. એવાઓને કંઈ લખવા માત્રથી રૂદ્ધિ કે બળ મળી જતાં નથી. અને કદાચ પાપના અનુબંધવાળા પૂર્વકૃત પુન્યના વિપડોદયે મળી જાય તે પણ એ રૂદ્ધિ અને બળ, તેને વિષયાસક્ત તથા મદાંધ બનાવી માનવતાથી ભ્રષ્ટ કરી અનેક પાપાચરણ કરાવી દુર્ગતિમાં જ ખેંચી જશે. બાકી સમજણ વાળે આ રીતે ચેપડામાં લખવાના સમયે શાવિ
ચાલુ જ પ્રમાણે રૂદ્ધિા
રાખનાર જ વાર બની
