________________
૧. ધન્ય મુનિરાજ !
કૌશાંબી નગરીમાં એ વખતે લગ્નની મોસમ ચાલતી હતી. ઘેર ઘેર લગ્ન હતાં અને આજે જેમ આમ્રફળની વિવિધ જાતેમાં કેશર કેરી સૌથી શ્રેષ્ઠ ગણાય છે, તેમ તે વખતે મિષ્ટાન્નની વિવિધ વાનીઓમાં સિંહ કેશર લાડુ બહુ વખણાતા. ભેજનસમારંભમાં સાત વાનાંની સુખડી કરી હોય, પણ તેમાં જે સિંહ કેશર લાડુ ન હોય તો તે ભોજન નીરસ ગણાતું.
એ વખતે મહાન તપસ્વી શ્રી. સુવત મુનિ વિચરતા વિચરતા ત્યાં આવી પહોંચ્યા. તેમનામાં તપનું તેજ આગળ તરી આવતું હતું. છૂટા મોંએ તે ભાગ્યે જ ખાવાનું હોય. છઠ્ઠ, અઠ્ઠમના તપથી આગળ વધી હવે તો માસખમણના પારણે મા ખમણ કરતા, અને એક મહાન તપસ્વી મુનિરાજ તરીકે તેમનું નામ ચારે તરફ પ્રખ્યાત થઈ ગયું હતું.
જેન સાધુઓને શાસ્ત્રમાં વિવિધ ઉપમા આપવામાં આવી છે. એક જ ઠેકાણેથી ગોચરી ન લેવાના કારણે તેમને ભમરા જેવા કહેવામાં આવે છે. કામગરૂપી કાદવમાંથી જ ઉત્પન્ન થયેલા હોવા છતાં, તેનાથી અલિપ્ત રહેતા હોવાથી તેમને કમલ જેવા પણ કહેવામાં આવે છે. હરણ જેમ પારધિથી ઉદ્વિગ્ન રહે છે, તેમ સંસારરૂપી પારધિના ભયથી જૈન સાધુઓ હમેશાં ઉદ્વિગ્ન રહે છે, એટલે તેમને મૃગની